maandag 30 november 2009

Breke-Been-Piet


Ga ik naar bed staan daar 'inene' twee schoenen. Mèt appel èn zout (gestooid over de schoen want anders eet het paard mijn schoen op: aldus Lennard). Wist ik veel dat ze die "gezet" hadden. Was ook duidelijk NIET de afspraak. Alleen in het weekeinde :) Het is hier in het Vlaamse ook niet echt de gewoonte om iedere keer je schoen te zetten dus mama heeft een duidelijke afspraak met de Sint. Door de week vult ie schoenen in Nederland en alleen, ik herhaal ALLEEN in het weekeinde heeft ie zin om naar het Zuiden te komen. En zo gebeurd het al jaren. Tot op vandaag dus. Een doordeweekse dinsdag. En daar staan ze ..................
En ik heb niks in huis. Alleen een banaan witte boterhammen en een blik worstjes. Wat nu??
Al snel komt de Smart-Ass-Piet met een idee.

En Lennard en Olav vonden de volgende morgen een brief naast hun schoen............

Lieve Olav en Lennard,

Was ik toch wel helemaal naar jullie huis gereden om jullie eens te verrassen met een prachtig kado!!
Struikel ik vlak voor jullie huis over een klein kiezeltje ............... hele kado aan gruzelementen. Niks van over! Het was te laat (of te vroeg) om nog terug ter rijden en nieuwe te brengen.
Dus daarom niks in jullie schoen.

Sorry,
Breke-Been-Piet
(niks zeggen tegen de Sint hoor want hij weet dit niet. Ik zal het snel goedmaken!)

Lennard vond het zielig voor de Breke-Been-Piet en hoopt dat ie niks gebroken heeft!

zaterdag 28 november 2009

moet me ff van het hart!

Ja logisch dat jij niet werkt, jouw man verdient genoeg maar dat geluk heeft niet iedereen dus daarom moeten sommigen werken ...................... echt waar dat heeft wel eens iemand tegen mij gezegd. Berend en ik hebben altijd voor deze verdeling gekozen. Zelfs toen we het financieel in een andere situatie zaten. Hij werkt onregelmatig, dus ook weekenden en ja ook feestdagen en dagen dat u gezellie met uw gezin doorbrengt. Vind maar eens een job die daarop aansluit...... en daarbij ik wil dat de kinders bij mij kunnen lunchen. Dat vinden ze heerlijk (ookal maken ze ruzie om de hagelslag of over de pokemonkaarten of over weetikveel) En dus ben ik thuis. En ik wil mij daarvoor niet hoeven verantwoorden. En die BS over onafhankelijkheid vind ik al helemaal te stupide om op te antwoorden dus dat doe ik niet. Ik ben een huisvrouw en daarmee af!

vrijdag 27 november 2009

donderdag 26 november 2009

PC Doctor!!

Help. Hij is ziek!!!
Telkens wanneer ik connect met een 3D toepassing valtie flauw. Ik heb al de nodige vitamines gegeven. 'm Al eens lekker schoongemaakt. Ik heb geprobeerd hem moed in te spreken. Maar niks helpt. Hij wil niks niet meer. Na wat zoeken denk ik toch echt dat het iets visueels is en een brilletje zal in deze niet echt helpen. En dus fluks de Makro gebeld. Die ons natuurlijk even fluks doorverwijst naar HP want daar komt ie vandaan. Na enkele gesprekken met HP willen ze dat ik hem terug breng naar de fabrieksinstellingen en als dat niet helpt (en ik weet zeker dat dat niet helpt!!) dan willen ze hem nog wel doorsturen naar de fabriek. En ja dat gaat minstens 3 weken duren.  3 Weken! Echt waar! Vol goede moed schroef ik 'm open. En ik begrijp wel wat de grafische kaart is maar ik raak totaal in paniek met al die draadjes, friebeltjes en ander zeer interessant materiaal ............ kortom fluks het ding weer dichtgeschroefd en een teleurstelling rijker dat ik toch niet zo'n wizzkid ben als ik wel dacht te zijn. Berend belt met F-Computers en maakt de deal dat als ze hem vandaag krijgen dat hij dan vrijdag retour is. Met nieuwe grafische kaart! ............................... Hoop ik dan toch!

Strijk Tip!!


Kijk altijd eerst ff na of de mouw van het overhemd dat je gaat strijken niet 'binneste buiten' zit want het is zo frustie als blijkt dat je de binnenkant hebt staan strijken ............................ dat was nu de derde vandaag die ik verkeerd gestreken heb. Ik zou mijn eigen tips moeten uit printen en moeten ophangen!!!

woensdag 25 november 2009

Niks te eten!


"We eten vanavond WEER niks want mama heeft geen zin in koken."
"Maar we eten soep!" 
"Dat is geen koken dat is alles in een pan gooien."

dinsdag 24 november 2009

Waar is Sinterklaas geboren??



Lennard: "Waar is sinterklaas eigenlijk geboren?"
Olav: " In Spanje natuurlijk!"
Ik: "Volgens mij is hij in Turkije geboren"
Lennard: " Ohh dus het is een Turkenees"

De prins en het vliegtuig .......................



Ooit heel lang geleden was er eens een prins. Die prins was gek van vliegen. Niet op een vliegend tapijtmaar met vliegtuigen en helikopters enzo. Toen hij een klein prinsje wist hij al dat hij dat later zou gaan doen als hij 'groot' zou zijn. Maar toen de prins ouder werd en naar school ging vond ie daar niet zoveel aan. Hij gaf het allemaal op en ging in de C1000 op de afdeling 'Aardappelen, Groente en Fruit" werken. Toen 'ie' opgeroepen werd voor zijn dienstplicht vertrok hij naar vliegveld Twente om bij de Nederlandse Luchtmacht aan zijn prinselijke verplichtingen te voldoen. Om een lang verhaal kort te maken ............... de prins werkt nu voor Eurocontrol het Europese Veiligheid Instituut voor het Luchtverkeer. 


Maaaaaaaaar ...........................


De prins kreeg 4 kindertjes. Eentje daarvan staat op het punt om in 2011 haar ASO af te ronden en Karlijn zou Karlijn niet zijn als ze nu toch al eens op zoek ging naar haar toekomstige studie. En dus opperde de prins of het niet een idee was om eens te gaan kijken bij de informatiedag voor de Nederlandse Luchtvaartschool in Deurne. En zo vertrokken ze zaterdag. De prins voelde zijn bloed alweer sneller stromen maar Karlijn weet het nog allemaal niet. Twee jaar weg van huis. Opleiding in Eelde (where the f**** ligt Eelde?) en dan ook nog naar de States??

Nee ze is niet over enthousiast ........................... dus we zullen nog eens verder moeten zoeken. Andere mogelijkheden onder ogen zien. En de prins??? Die droomt verder en er zijn nog 1 prinsesje en 2 pinsjes over die kunnen allemaal vlieger worden .................... toch??

maandag 23 november 2009

Van alles en nog niks!

Omdat we toch nog steeds met veel vragen zitten en we vinden dat Olav niet goed in z'n vel zit zijn we zoekende. Allereerst hebben we (weer) contact opgenomen met Ilse. zij is een kinésiste (fysiotherapeute) die werkt volgens de manier van Prof Hendrixs. alweer zoiemand waar we bij de 'school' niet mee aan hoeven komen. Piene die een groot probleem had met praktische handeling is een lange tijd in behandeling geweest bij een collega van Ilse. Piene kon somige handelingen gewoonweg niet uitvoeren en bleek na enig onderzoek linkshandig georienteerd te zijn. dat wil zoiets zeggen als eigenlijk ben ik rechtshandig maar mijn hersenen sturen soms informatie naar mijn lichaam die eigenlijk voor een linkshandige bedoeld zijn. Praktisch gezien heeft dat nogal wat gevolgen (want hoe snij je ookal weer een brood?)
Goed we hebben dus goede ervaringen met de kritische ontwikkelijks begeleiding van prof Hendricks en toen we de website hadden bekeken leek het ons zinvol om ook eens met Olav die richting uit te gaan. Jammer genoeg kunnen we niet eerder terecht dan 7 december a.s. maar daarna zou er dan ook direct kunnen worden begonnen met de therapie.
Ik voel me in iedergeval een stuk beter. Ik heb het gevoel dat we er nu echt mee bezig zijn en dat maakt dat we het onder ogen durven zien. soms ben je als ouder net een struisvogel.
Verder hebben we wat dingen gelezen over "nieuwetijdskinderen" en ook dat bleek een goede zet. Maar daarover later meer.


Hier een overpeinzing van Isaac Asimov (Petrovitsji, 2 januari 1920 – New York, 6 april 1992) hij was een Amerikaans Schrijver en biochemicus
>>>> volg de link!!



zondag 22 november 2009

Open en bloot!


Lieve Lolita,
Waarom lopen mijn jongens altijd alleen maar in hun onderbroek door het huis?? Het is warm genoeg buiten dat weet ik wel. Maar ik doe niet anders dan vragen of ze zich alsjeblieft zouden willen aankleden.
 En dat doen ze dan ook wel ................ soms. Maar meestal lopen ze dus in hunne bloterik rond. Het maakt het voor mij bijna onmogelijk om te bloggen want ik kan geeneens fotootjes bij de posten doen! Ik bedoel ik kon niet van die schattige foto's nemen van de jongens genietend van hun chocomelk en kijkend naar de intocht van Sinterklaas (ze waren namelijk niet aangekleed!!) Het is gewoon te genant voor woorden. Als er een vriendje aan belt moet ik heel hard roepen: tis Kay en kleed je eerst aan! Ik ben ten einde raad en weet echt niet maar wat te doen.

Een verontruste moeder

vrijdag 20 november 2009

Twitter je gek klets uit je ................of mijn twitter avonturen!


Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen maar ik heb me de afgelopen dagen veel afgevraagd (echt waar ik KAN denken) En één van de dingen is wel waarom ik ben gaan 'twitteren'. En ik weet het niet. Echt niet. Het leek me leuk en Paul de Leeuw doet het ook en die is leuk dus dan zal 't wel leuk zijn zeker! En nou valt het een beetje tegen. Misschien wel omdat ik eigenlijk niks interessants heb te melden. Ik heb geen bedrijf, ik zit niet in de file (alhoewel zag je die kerel vanmorgen bij de Collomabrug dat scheelde een F-ing hutkaartje of ik zat erop) ik mis nooit een trein, ik heb geen sollicitatiegesprekken, geen vergaderingen, ik drink geen lattè of cappu kortom ik ben er eigenlijk achter gekomen dat ik VEUL te saai ben voor 'da getwitter'. En dan zijn er nog al die goede adviezen. Kijk het is niet dat ik geen goede adviezen wil krijgen maar eigenlijk alleen als ik er om vraag. Ik hoef echt niet gecoached te worden (stel deze vraag niet aan de rol-ogende tieners in mijn gezin). Ik bedoel zonder al die goedbedoelde adviezen is het leven van een huisvrouw al moeilijk genoeg en ik weet echtwel dat "Rijkdom in mijn hartje zit en niet in mijn portemonnaie" (vertel dat die teenagers ook meteen even als het beltegoed op is en ze niet langer in contact kunnen komen met hun grote vriendenschare) Het probleem zit 'm er natuurlijk in dat ik maar een beetje als een vreemde op twitter kwam. Ik "kende" wel een paar mensen waarvan ik hun blog of community volgde maar dat zijn voonamelijk Amerikanen. En in mijn naaste omgeving/familie ben ik zo'n beetje de enige geek die op het web zit te surfen ................ Dus ik moest opzoek naar mensen en dat valt niet mee. Via via leer je mensen "kennen" dus het zal wel iets in ontwikkeling zijn en als het niets is?? Dan move ik weer verder zoals ik altijd al heb gedaan. Een ervaring rijker dat wel natuurlijk! (wow als dat niet een prachtig einde is!)

donderdag 19 november 2009

De Krant!

Vandaag is het de eerste keer dat ie niet meer kwam. De krant!  Het was in april dat ik zo'n degou tegen m'n krant kreeg, of eigenlijk in mei, om precies te zijn 2 mei. Op 30 april was het koninginnedag in Nederland en een gek was dwars door de menigte tegen het monument bij Paleis 't Loo gereden. Voor ons geen onbekende plek want Berend en ik zijn ons leven samen zo'n beetje in Apeldoorn begonnen, maar dit terzijde. Dus die vent tegen dat monument dat was nieuws. En toen kwam die krant. Op de voorpagina een foto met de voorbijzoevende auto, alleen in strepen te zien, en midden in beeld daar was ze. Het meisje! Ze was nog in beweging op het moment dat de fotograaf afdrukte. Haren naar achter door de snelheid waarmee de voorbijzoevende auto haar omver had gemaaid. De wetenschap dat ze inmiddels gestorven was maakte me misselijk. Ik wilde die foto niet zien. Als ik de keuze had gehad dan had ik dat nooit willen zien. Maar waarom??  Ik begrijp plots niet meer waarom ik een krant heb. Ik begrijp niet waarom ik die ellende MOET zien. Ik voel mij betrokken bij de wereld maar in dit geval voel mij een vouyeur. Ik zie iets wat ik eigenlijk niet hoor of wil zien. Een stervend kind. Want dat spookt er door mijn hoofd. was ze al dood toen deze foto genomen werd, had ze pijn? Angst? Mijn gedachten zijn bij de ouders van dat meisje. Ik moet er niet aandenken dat deze mensen die foto onder ogen kregen/krijgen. Ik vind nog steeds dat dergelijke foto's niet in de krant horen; laat een mens in doodstrijd alstublieft met rust. En daarom hebben we besloten om de krant op te zeggen. Niet omdat we geen deel meer van de wereld willen uitmaken of dat wij ons niet betrokken voelen bij wat er in de wereld gebeurd maar omdat ik vind dat wij met onze honger naar ellende niet meer stilstaan bij het verdriet van een medemens.

oud-strijder


Robin heeft iemand in de familie en die heeft ECHT gevochten in de tweede wereldoorlog. Dat is een oud-Strijder hoor!!

Lennard naar aanleiding van 11 November Wapenstilstand 1918

woensdag 18 november 2009

Hij?? Hoogbegaafd??


Wat ik nou echt vreselijk vind aan opvoeden is mijn eeuwige twijfel of ik het wel goed doe! Soms is het over dagelijkse dingen en dan gaat dat gevoel over omdat het moment voorbij trekt. Maar met Olav is er al een tijdje een knagend gevoel. We hebben een hectisch gezin en daardoor zie je niet altijd precies duidelijk dat er iets dreigt mis te gaan.
"Ik heb een gehandicapte in de klas" Olav immiteert zijn meester perfect en verteld daar achteraan dat hij precies begrijpt dat het hier om hem gaat. Bij wat navraag blijkt dat Olav babbelde in de klas. Dat hij zich bemoeide met z'n achter-buur en dat hij niet direct luisterde toen de meester hem vroeg terug op te letten. Maar dat bij navraag hij wel precies gehoord had wat de meester had vertelt. Berend noemt dat zijn 'vrouwelijke genen'. Olav heeft dat altijd al gedaan. Hij kijkt TV, speelt nintendo, praat met z'n broer en hoort ook nog ons gesprek in de keuken. Het doet ons pijn dat de meester dergelijke dingen zegt. We hebben altijd gezien dat Olav een ander kind was dan de anderen. Hij was behoorlijk snel en slim voor zijn leeftijd. Hij kon vroeg lopen, vroeg praten en was erg geinteresseerd in alles wat met cijfers te maken heeft al vanaf het moment dat hij ze kon herkennen. Hij leerde zichzelf op 4 jarige leeftijd klok-kijken. Maar als we hierover op school probeerden te praten dan wilden ze daar niet echt naar luisteren. De juf vond dat hij absoluut niet kon tekenen en dat was een probleem. Als ik dan thuis vroeg waarom hij niet graag tekent zei hij altijd: omdat als ik iets teken het er niet uitziet zoals in het Hij was gek op cijfers toen hij naar het eerste leerjaar (groep3) ging en hij deed niets liever dan hoofdrekenen. Toch waren zijn cijfers niet echt uitmuntend. Eigenlijk had hij veel problemen met de rekenlessen. De manier waarop ze hem dat aanboden strookte absoluut niet met de manier waarop hij zichzelf bepaalde dingen heeft aangeleerd. Tot nu toe hebben we nooit iets ondernomen omdat we ervan uitgaan dat als hij zichzelf goed voelt en als het goed gaat op school en vanzelf wel in orde zal komen. Olav ging tot nu toe niet met tegenzin naar school maar het wordt toch steeds moeilijker. Hij begint zich ook steeds meer af te zetten tegen zijn meester. Nadat ik een telefoontje kreeg van de zorgjuf van de school waarin zij voorstelde om een soort scorelijst aan te leggen waarop Olav's gedrag wordt beoordeeld. Door de meester, door ons en door Olav. In de hoop dat hij positief commentaar als een vooruitgang zal zien en zijn houding zal veranderen. Maar hij voelt de kaart als een teken van zijn onvermogen en is er niet echt op uit om zijn gedrag te verbeteren. Al met al hebben we het gevoel dat de school niet wil luisteren en zijn we zelf op zoek gegaan. Toen iemand ons opperde dat hij misschien wel hoogbegaafd was, waren we wijfelachtig. Maar zijn cijfers .......................... Toch zijn we op zoek gegaan om er meer over te lezen. Er is heel wat literatuur verschenen over dit onderwerp. En kinderen die hoogbegaafd zijn hebben niet altijd de Nerd-Status. De cijfers hoeven niet uitmuntend te zijn. Maar wanneer het gedrag problemen gaat opleveren hebben ze over het algemeen het gevoel dat er niet voldoende uitdaging is. Toch is het iets wat een vreemd gevoel oproept. Ook bij ons. Je hebt het gevoel dat het iets is dat het kind een voorsprong geeft. Het gevoel van 'die komt er wel'. Maar het kan echt ook een groot sta in de weg zijn voor de ontwikkeling van een kind. Professor Kieboom van het CBO heeft een prachtig boek geschreven: 'Als je kind (g) een Einstein is'. Nadat we hierin toch ongelooflijk veel herkenning in terug vonden hebben we besloten om het een en ander uit te gaan sluiten. En dus gaan Berend en ik naar het CBO toe om daar maar eens een gesprek te hebben waarna we misschien besluiten om Olav te laten testen .............................. 8 Januari 2010 is D-Day.
Wordt vervolgt .............................

dinsdag 17 november 2009

OMG mijn moeder is een Geek!!!!!

Tien jaar geleden kregen wij zo'n beetje onze eerste PC (nadat ik een comodore 64 had gehad en ik het tennisspel kon 'programeren' op een cassette bandje!) Regelmatig hing ik met m'n broer aan de telefoon om te horen wat ik nu weer fout deed en hoe ik dat ding weer aan de praat kon krijgen.Ik was er van overtuigd dat ik op de hoogte moest blijven. Ik had in die tijd een vriendin die een zoon had en als hij problemen had met z'n pc dan was 't van "Jij kunt me toch nergens mee helpen" (ziet je de bij behorende rollende ogen en het afwijzende gezicht ook voor je?) En DAT wilde ik dus niet!  En dus ging ik online. Van het één kwam het ander. Ik kwam op fora, sprak met mensen van over de hele wereld. Door mijn grafische interesses kwam ik in contact met een nieuwe wereld. De wereld van Web 2.0. Dit is een soort van verzamelnaam van alles wat er binnen het www is veranderd in de laatste jaren. Het heeft een grafische component waarmee vooral de logo's en de websites van de afgelopen jaren enorm zijn beïnvloed. Maar naast deze veranderingen waren vooral de 'nieuwe media' een enorme vooruitgang in hoe men het internet ging gebruiken. Begrijp je nog niet wat ik bedoel?? We gebruiken het web dagelijks om foto's te delen, om informatie te zoeken. Om informatie te geven. Om met elkaar te communiceren om 'dit' moment. Web 2.0 heeft het leven zo veranderd dat je dagelijks in contact kunt komen met mensen van over de hele wereld.  Denk je nu nog steeds wat zit dat mens nu te baselen en waar gaat dit nou over??  'FILPMJE' dan maar


maandag 16 november 2009

Graffiti is cool!!


'Meester Eric' is heel erg boos want op het schoolgebouw is graffiti gespoten. Het is lelijk en geeft natuurlijk weer een heel gedoe om het schoon te krijgen. Lennard is ook verontwaardigd en boos. Het is duidelijk dit is het onderwerp van gesprek geweest en er is een opvoedkundige les aan gewijd. Kan ik toch moeilijk zeggen dat er ook hele mooie stukjes graffiti bestaan en dat niet alle graffiti lelijk is. Een feit is zelfs dat er prachtige grafitti bestaat ................... maar ik houdt m'n klep om niet tegen de juf's gezag in te gaan.

En toen werd het tijd om boven eens te reorganiseren. Door wat schuif en trekwerk kwam een heel stuk van de buur plots 'bloot' te liggen en wat bleek?? Onze zoons hadden zich van hun beste kant laten zien en dachten dat hun muren er ook van zouden opknappen als je ze eens zou besmeuren met 'graffiti'. gelukkig was het alleen maar met stift maar toch. Nadat ik een heel stuk weggehaald had en heel wat 'g**vers' had gebezigd bedacht ik me dat ik wel gek leek om dit te doen. En dus riep ik de grafitti-artiesten henzelf bij me. En gewapend met een Mr-Proper-wonderpoets-ik-weet-niet-meer hoe-dat-ding-heet-sponsje gingen onze artiesten aan de gang. De boodschap was duidelijk; dat gaat er gemakkelijker OP dan ERAF! Het werd er niet beter op toen ik ook nog foto's maakte. Oh alsjeblieft niet voor op dienen 'blog'.

 Doen ze nooit meer (hoop ik).

zondag 15 november 2009

Piene


Piene
Originally uploaded by Ester-MNGW

We hebben net haar kamer geschilderd. Snoepjes Roze. Piene heeft deze foto's zelf genomen en ze bewerkt met een online programma ........ Ze heeft er erg veel plezier in om dat te doen. Ze is haar eigen model en neemt deze foto's dan ook met een zelfontspanner.

Ohhhh wat kun je als moeder soms toch trots zijn!! Erruggggg!

Kadokes Zoeken!!


Druk, druk druk. Sinterklaas, Kerst en Oud en Nieuw we moeten weer kadootjes hebben. Op mijn tocht over het web vond ik deze ............................... http://www.wereldshirts.nl/index.html
Die shirts zijn de max.

Nu nog even kijken welke ik aan m'n broer geef ............................. ahhhha on that bicycle!

Tips tips en nog eens tips ............. NR 1


Eigenlijk ben ik een vreselijke huisvrouw en het is ziet er hier in huis dan ook regelmatig uit alsof er een bom ontploft is. Maar ik ben GEK op tips.
Vooral leuke en onzinnige ..............  En dus schuim ik het Internet af. Op zoek naar 'de beste' Tips n' Tricks.

hier is alvast Tip Nummer 1

Nodig Mensen Uit!! Als je de druk voelt van het krijgen van visite dan kun je beter presteren. Je maakt beter schoon en werkt veel efficienter. deze tip vond ik op: Huisvlijt met de seizoenen.

Een mens presteert altijd beter met een beetje adrenaline in z'n lijf.ik vraag me trouwens af of het nog uitmaakt wie je uitnodigd. bijvoorbeeld als je je schoonmoeder uitnodigt of het dan ook schoner wordt dan wanneer je gewoon de buurvrouw voor een bakkie vraagt ..................en zou de hoeveelheid uitgenodigden er ook toe doen?? Leeftijd??


zaterdag 14 november 2009

Verbanden??


Karlijn: "Kun jij dan nooit verbanden zien tussen dingen??
Piene: "Verbanden?? Waar?? Hoe bedoel je?? Aan zijn hand??




Heb je leuke quotes of citaten die je wil delen laat het me dan weten dan publiceer ik ze hier!!

vrijdag 13 november 2009

SpongeBob ............................


'Mama, ik heb zo'n pijn aan m'n been'
'Hoe kom je aan die rooie plek lieverd'
'Dat is van de haardroger want ik heb geprobeerd om te vliegen zoals SpongeBob met de haardroger in m'n broek maar het werd zo heet'

Vrijdag de dertiende!!!!


Ik sta fluitend op en als mijn 'blakende' echtgenoot thuis komt van zijn night-shift wens ik hem een rustige slaap toe. De kinderen lopen zingend door het huis en zijn blij mij te zien. Vol energie pakken ze hun kleding en kleden zich aan zonder morren. Smullend eten zij het heerlijke onbijt en één voor één vertrekken ze vol vertrouwen en met zin in weer een nieuwe schooldag naar school ............................... Ik haat die Nutella-reclame!!!


Ik sta op om Piene naar het station te brengen maar ze ligt met een 'ik heb zo'n pijn in mijn buik' gezicht op de bank. Ik ben niet zeker of die griep-vaccinatie een goed idee was. Echtgenoot stapt inmiddels ook het huis binnen met wallen onder z'n ogen waarover ie struikelt en hij wil alleen maar naar bed. Die night-shifts zijn vreselijk iedere week. Inmiddels wil andere dochter-lief wel even naar de bus gebracht worden want het regent (en ik kan haar nooit brengen vanwege het feit dat ik Piene altijd naar het station moet taxiën en dus voel ik me schuldig). Intussen probeer ik de jongens uit bed te krijgen. Olav is nog niet zo'n probleem maar bij Lennard moet ik toch zon' beetje 6 keer roepen voordat ie opstaat en met een gezicht als 'grumpy' naast z'n broer op de bank gaat zitten. Ik schuif ze ieder een bak cornflakes toe en geef ze snel hun stapel kleding terwijl Karlijn aan het mopperen is dat ze haar schoenen niet kan vinden en dat we moeten opschieten .................... Ik glip in m'n jas en we rijden snel richting bushalte, daar aangekomen blijkt dat we te laat zijn en moeten doorrijden naar school ................... Karlijn belt de jongens om hen aan te sporen zodat ze wel op tijd zijn om naar school te gaan. Als ik éénmaal weer thuis ben loopt Berend als een zombie de jongens te helpen en ik zie aan Lennard's gezicht op 'donder en onweer' dat het er het één en ander is voorgevallen maar ik wil het NIET weten. Het helpt als ik beloof dat we voor de lunch knakworstjes eten (YaY leve meneer Zwan). Terwijl Olav nog mompelt dat ie eigenlijk helemaal niet van worstjes houdt gaan ze op weg......................... 


Gewapend met een boterham met Nutella en een kop koffie verschans ik me achter de PC en denk ik moet een blog-post schrijven maar waarover ...........................

donderdag 12 november 2009

Het Paard van ......................


Neeeeee niet van Sinterklaas. Piene onze 15 jarige dochter wil een paard. Een echt paard. Piene zal vanaf volgend jaar haar school vervolgen in de richting Dierverzorging aan de KTA Horteco in Vilvoorde. Ze is 'gek' van dieren en paardrijden is altijd al haar grote passie geweest. Een eigen paard is natuurlijk haar grootste wens! Goed. Nu ben ik degene die hier thuis tegenwerkt. "Papa wil het ook hoor!!" roept ze bestraffend tegen mij. En ik voel me natuurlijk weer een ouwe zeur. Vooral als Berend zich ook nog eens laat ontvallen: "Het eerste halfjaar zeker niet!" is de koop al bijna gesloten. Maar nee ik trap er niet in, althans niet zo snel. "Zo'n dier moet verzorgd worden hoor" werp ik tegen. "En wat kost dat allemaal niet?? En waar moet ie dan staan onze tuin is 'net' te klein. En wat eet zo'n beest en waar koop je het en en en en en ..................."
Piene ruikt haar kans en binnen enkele minuten heeft ze een website voor de dag getoverd met daarop alles wat je maar kunt bedenken over de verzorging en de kosten van een paard.
"Maar 4.500€ per jaar" zegt ze. Als ik over haar schouder een blik werp op de opgeduikelde website krijg ik zowat een rolberoerte. De aanschaf van het dier, de eerste kosten en alles wat er zo een aanschaf komt kijken komt samen op ongeveer 12.000€. Maar waar willen "ze" dat dier dan stallen?? En moet ik hen er dan elke keer naar toe rijden?? Nee we zijn er zeker nog niet uit ............................... Maar als 's avonds haar zus thuis komt krijgt deze al een hele verhandeling over haar heen over de do's and don'ts van het houden van een paard. Volgens mij heeft ze al stiekem een naam bedacht ..........................

P.S. 12 jaar geleden had ik het onzalige plan gekregen dat ik ook wilde paardrijden. Samen met een groepje vrouwen uit de buurt zijn we naar de nabijgelegen manege getrokken. Heerlijk leek het me, rijden op zo'n dier dat naar je luistert, wind door de haren .......................... Groot was de teleurstelling dat paarden niet bij voorbaat luisteren. Dat paarden bang zijn voor alles en dus bij het minste of geringste geritsel op hol slaan en het liefste allemaal tegelijk. Daarboven op kwam nog het feit dat ik galop veel te hard vond gaan, niks wind door de haren IK WIL ER AF EN WEL NU!!! En dus liet ik me van een galloperend paard vallen. Gevaarlijk natuurlijk. Lesgeefster hardstikke boos op mij en ik ben er nooit weer terug op gegaan. Ik heb het dus helemaal NIET op paarden.

woensdag 11 november 2009

Mexicaanse Griep!


Het is vandaag een vrije-dag. Wapenstilstand van de 1e wereld-oorlog. Lennard heeft deze morgen opgezocht welke 6 Koningen België heeft gehad (ik wist niet eens dat het er 6 waren). Hij kwam vertellen dat de voorlaatste Koning geen kinderen had en dat zijn broer prins Albert de Tweede koning werd toen Boudewijn overleden was. Waar haalt ie het vandaan. Berend is nu met Karlijn Piene en Lennard een Mexicaanse griepprik gaan halen. Omdat het een vrije dag is houden de artsen hier een soort prik-sessies zodat ze de reguliere dagen niet overbevolken. Het was hier deze week een heel gedoe in de media omdat de ploeg-artsen  hadden besloten dat de 3 voetbal ploegen die Europees voetbal moeten spelen tot een risicogroep behoren en dus voorrang krijgen. Hoezo voorrang voor ambulanciers, verpleegkundigen en kleine kinderen?  Al met al een hele consternatie. Hier in huis is de vaccinatie ook onderwerp van gesprek. Want Olav hoeft 'm niet. Hij behoort niet tot één van de risicogroepen. Dat betekende gesprekken over doodgaan en vreselijke griepuitbarstingen. Lennard wilde wel ruilen met zijn broer want hij gaat liever dood dan dat ie een prik moet .............. Toch maar niet en dus zijn Berend, Karlijn, Piene en Lennard vertrokken voor de inenting. Lennard onder voortdurende herhaling dat het echt niet pijn doet en dat iemand uit de klas van Piene ''hem" ook al heeft gehad en dat hij zegt dat het geen pijn doet (en dat moeten we dan maar geloven) Ik heb in iedergeval drie coldpacks klaar gelegd voor het geval dat het toch meer pijn doet als verwacht.
"Hoe lang is die naald eigenlijk?" vroeg Lennard nog even op de valreep voordat ze vertrokken.
"Toch niet zo'n grote dat ie er aan de andere kant van m'n arm weer uitkomt hè?"

dinsdag 10 november 2009

Vandaag Gestart!!

Vandaag heb ik me dus bezig gehouden met de eerste opzet van deze blog. Natuurlijk moet het allemaal nog groeien en ik moet nu echt naar het gezin want ik zit al weer veel te lang achter m'n schermen. Hopelijk krijg ik geen writersblock alleen al van de zenuwen ..................... we zullen wel zien.

maandag 9 november 2009

Over Mij en de Rest



Tien jaar geleden is ons gezin verhuisd van Nederland (Noord-Nederland om precies te zijn van uit Hippolytushoef) naar België. Ons gezin bestond toen uit Karlijn (inmiddels 17 jaar) en Piene (inmiddels 15 jaar). Hier in België hebben we nog twee zoons gekregen. Olav werd geboren in 2000 en Lennard vervolmaakte het viertal in 2001. Sinds we kinderen hebben ben ik thuis gebleven om voor de kinderen te zorgen. Dat was voornamelijk vanwege praktische redenen. Berend heeft altijd in de 'vliegwereld' gewerkt en heeft dus altijd 24 uurs diensten gedraaid. Omdat ik verpleegkundige was was dit moeilijk te combineren. De beslissing was dus snel genomen. Ik kan niet volmondig zeggen dat ik het altijd even leuk vind. Het huishouden doen is zeker geen hobby van me. Maar de kinderen heb ik altijd als prio één gezien en dat is waar je het voor doet! althans ik.

We wonen in een klein dorp. België en Nederland verschillen nogal dus dat zal regelmatig aan de orde komen. Verder hebben we een hond Bruno (nee hij is niet bruin), een kat (Jappe) en een huisrat ( Eddy -Wally is helaas al heengegaan van ons).
Onze dagelijkse beslommeringen en rariteiten zullen wel aan bod komen zeker:)