Wat een gedoe!

De afgelopen weken leven we op auto-pilot. Veel afspraken, veel doe-dingen, de kids en al hun beslommeringen. Druk, druk, druk. Tot gisteren, tenminste dat hoopte ik. ik kwam thuis van een heerlijke lunch bij Cargill. Echt top! Nam een kop koffie en ging eens lekker zitten. nog geen uur zat ik, nog geen uur. Het schoolhoofd belde dat Olav was gevallen, op een betonnen blok. Dus hup in de auto, en 25 minuten lang je opvreten omdat je niet weet wat er gebeurd is en je ook niet kan indenken hoe je hem daar zal aantreffen. Welaan met een flinke jaap in z'n achterhoofd. Zeker 5 cm voor de nauwkeurigen onder ons. En dus vertrok ik met twee huilende ventjes richting Ziekenhuis. Eén omdat 'ie' het naaien niet wilde zien en één omdat 'ie' niet genaaid wilde worden ......................

Gelukkig was de hubs ook onder weg naar het ziekenhuis en konden we nog net voor de ingreep Lennard afgeven. Al met al viel het reuze mee. En Olav die maakte de dokter en de zuster regelmatig aan het lachen. Ik denk dat 'ie' het nog het ergste van al vind dat er een stuk van zijn haar is afgesneden en natuurlijk dat ie de komende week rustig aan moet doen net nu de klas op het punt staat het "Olympische Spelen" project af te sluiten. Mijn stoere man!

Grote mond

"Wie spreekt er hier wat Engels?"
En voor ik het wist had ik alweer m'n grote mond voorbij gepraat en gezegd dat ik dat wel doe. Eind oktober zal ik dus voor een bende buitenlanders van het bedrijf Cargill een verhaaltje moeten gaan vertellen over wat de sociale kruidenier doet met in het bijzonder 't Profijtje' in Mechelen. Ik zou willen dat ik wat minder enthousiast was in het begin, iets minder zelfverzekerd overkwam want daarna slaat de onzekerheid dubbel en dwars toe. Wat als ze nu ook nog vragen gaan stellen? Erger nog wat als ik er het antwoord niet op weet? Ik kon nog net een aantal voorwaarden stellen waaronder: ik ga niet in een deux-piece, jullie schrijven het stukje en ik wil graag een secondant voor als er echte vragen komen. Dat was allemaal geen probleem. Zolang ik daar maar ga staan ............... Ik heb nu al slapeloze nachten, alleen al het idee.

Onze LennyBoy ofwel ons kado

Ooit in een ver verleden had mijn buuf een zus en die noemde haar zoon HenkieBoy. Ik vond het verschrikkelijk maar op de één of andere manier is het er bij ons ook ingeslopen en dus noem ik onze jongste LennyBoy ofwel Kado. Dat laatste omdat 'ie' eigenlijk ongepland en dus als een kadootje kwam.

Nu gaat het eigenlijk even niet zo lekker met het Kado. Hij voelt zich vooral aangevallen wat resulteert in een grote mond. Een HELE grote mond. Roepen dat 'ie' kan! Met als gevolg dat de andere huisgenoten tegen hem gaan terug roepen. En zij  roepen dan; dat hij niet zo moet roepen ................... al met al de sfeer is hier om te snijden af en toe. En het Kado's humeur heeft daar geen baat bij. Deze morgen ging het over 'het zwemmen'. Hij wil echt niet gaan schoolzwemmen. Want hij zit nog maar in de laagste groep en is wel één van de oudsten in z'n klas. Met als gevolg dat hij al opstond als een 'frustratiebom' die bij het minste of geringste af zou gaan. En dat duurde gelukkig niet lang. Eén bemoeizuchtige opmerking van zijn broer was genoeg. En een scheld kannonade maakte korte metten met wat eerst leek op een rustige maandag morgen.

En plots had  de 'hubs' een lichtflits en zag wat er al al die tijd mis is met ons manneke. Want hij zit al maanden niet goed in zijn vel. Hij heeft het gevoel dat zij zich aan één stuk moet verdedigen tegen de grote boze buitenwereld en dat hij hen eigenlijk fysiek niet kan bijbenen. Hij weet dat hij geboren is met een syndroom, daarover hebben we nooit gezwegen. En ookal heeft dat de eerste jaren vrij centraal gestaan in zijn ontwikkelijng. De laatste jaren was dat niet echt aan de orde en had hij niet veel problemen, niet op school en niet hier thuis. Maar kleine jongetjes worden groter en plots wordt hem duidelijk dat hij allerlei beperkingen heeft. Hij kan niet goed meekomen met alle fysieke ontwikkelingen die de andere jochies doormaken en voelt zich vaak klein en vernederd als ze hem erom uitlachen.

En dus is het tijd voor actie. We gaan er op school eens over vertellen. Zodat de andere kinderen weten dat hij een gewoon jongetje is maar zo z'n beperkingen heeft en dat dat lastig is. Daarnaast gaan we ook eens met hem samen zitten om eens te zien wat hij allemaal heeft en hoe dat komt. En als klap op de vuurpijl denken we erover contact op te nemen met een kinderendocrinoloog om een te bezien of en wat er te doen zou zijn aan zijn lengte .

Wat leek op een rustige maandag-morgen werd een morgen vol met actie en reactie en ik heb het gevoel dat we plotseling op een nieuwe weg zijn beland .................
Wordt vervolgd

101 Update

Er is iets vreemds met dat lijstje. het gekke is dat als je het opschrijft het in je geheugen blijft hangen. Ik kan bijvoorbeeld niet meer langs een bloemenwinkel stappen zonder te denken dat ik een bloemetje voor mijzelf moet kopen. En heb dat dus al een paar keer gedaan. Eergisteren was ik in een speelgoedwinkel en ik werd gelijk richting de puzzels getrokken. Nu heb ik er geen gekocht hoor want ik heb deze week net mijn eigenste keukenrobot gekregen. Niet zo maar eentje maar 'nen' echte: Kenwood is de naam. Hij staat nu op m'n aanrecht en om heel eerlijk te zijn ik moet nog een beetje aan hem wennen. Hij is ook wel imposant. Maar de soepjes die ik door de blender gooi zijn alvast prima. De eerste cake was ook ok (alhoewel ik nog wel moet wennen aan welke klopper voor wat is). Maar goed terug naar het onderwerp ............ Het heeft dus wel iets magisch dat lijstje, het zit in je hoofd. En meteen slaat de fantasie op hol. Zou dat betekenen dat we binnenkort ook nog naar 'de States' of zelfs Canada gaan? Wie weet .................

Baby's

Ik heb het baby speelgoed opgeruimd. Waarom ik dat niet eerder deed? We hebben genoeg plaats in de speelkamer en eigenlijk was me niet zo opgevallen dat de jongens al zo groot zijn. En dat ze allang niet meer spelen met die MegaBlocks of de trek-telefoon-op-wielen.

Eigenlijk kwam het door een klein intermezzo dat ik met Olav had:
"Jemig jongen je krijgt al haar op je benen"
"Ja mam en niet alleen daar"

TMI (Too Much Info) zoon TMI.

En dus moest het babyspeelgoed opgeruimd, Weg ermee, in een zak en niet weggooien maar naar zolder. Want toen ik druk was met sorteren zei Karlijn:
"Je bewaart dat toch wel voor onze baby hè?"

Soms kan ik het niet meer bijbenen  ..................................

Keukenrellen!

Onze keuken is 'a bit out of date'. of liever gezegd ik ben 'm beu. Hij is veel te hoog voor mij en ik kan niet roeren in de pannen die achter op het vuur staan laat staan dat ik erin kan kijken. Inmiddels gaan de lades zo stroef dat je als je niet uit kijkt er een tennisarm mee oploopt en de koelkastdeur heeft het ook begeven. Kortom we zijn toe aan een nieuwe keuken. Maar ............................ de opstelling die er nu is biedt eigenlijk geen mogelijkheid tot een echte gezellige leefkeuken. Waar de kids bij me kunnen zitten en wat een plek kan zijn om samen te zijn.. En dus denken we aan verbouwen. Er is nog een stuk grond dat we zonder meer kunnen gebruiken voor dit doeleinde. En dan kunnen we gelijk ook onze droom waarmaken om een palletskachel aan te schaffen. Om nog maar niet te spreken van de bureauhoek die we in de voormalige keuken kunnen maken en van het huidige bureau kunnen we dan een fantastische inloopkast maken .................. Dromen, dromen Maar dat betekent een fixe verbouwing. De vraag is nu of we dat ook echt willen en moeten. Want de oudste is natuurlijk al 18 en hebben we dit alles echt wel nodig? Of vinden we het gewoon prettig om een groot huis te hebben?

Wat eten we vandaag .......................

en morgen!

                

Donderdag:         Paprikasoep

                           Tortilla met varkensreepjes

Vrijdag:               Frietjes

Zaterdag:             Maissoep

                           Mexicaanse ovenschotel

Zondag:               Brocollisoep

                           Thaise vleescurry

Maandag:            Tomatensoep

                           Pasta met Italiaanse roerbak

Dinsdag  :            Onze allerlaatste vakantiedag en we gaan op stap

                          

Woensdag:          Courgettesoep

                           Tagliatelle met tomaat en visballetjes

Donderdag:         Vermicellisoep

                           Aardappel-courgetteschotel met kaas

De buddha in tranen!

Ik heb een 'weeping buddha'* gekregen van de hubs. Het is zo'n mooi beeld en in zijn eenvoud geniet ik er telkens van als ik ernaar kijk.

Ik vertel Lennard dat de buddha voorover gebogen zit en dat als je hem over zijn ruggegraat wrijft en er je hand op zijn rug legt dat hij dan al je boze gedachten en je verdriet overneemt.

Lennard pakt het beeldje op en zegt:
"Amai en dat maar voor 7 Euro"

*Een lange, lange tijd geleden waren er twee krijgers, die tegenover elkaar stonden in talrijke gevechten. Beiden droegen maskers en zag nooit elkaars gezicht. Na vele ontmoetingen, kreeg één uiteindelijk de overhand en de jongere strijder werd gedood. Na het verwijderen van zijn tegenstanders masker ontdekte de oudere krijger dat hij zijn eigen lang verloren zoon had gedood. Hij legde zijn hoofd in zijn schoot en vervuld van verdriet begon de dappere oude krijger te huilen.

Wat eten we vandaag ................

en morgen?
                

Woensdag:          Verse bouillon met kruiden

                           Uientaart met geitenkaas

Donderdag:         Paprikasoep

                           Zelf gemaakte pizza

Vrijdag:               Komkommersoep

                           Sperzieboontjes met gebakken krieltjes en een veggie-burger

Zaterdag:             Ik had geen zin om te koken en dus werd het een gewone boke
                           Tomatensoep met bruin stokbrood 

                           en een omelet met groentjes

Zondag:              Tomatensoep met bruin stokbrood
                           en een omelet met groentjes
Maandag:            Uiensoep

                           Groene lasagna met spinazie

Dinsdag  :            Zachte kerrie soep

                           Kiprolletjes met blauwe kaas en broccoli

Woensdag:          Groentesoep

                           pannenkoeken met spek en appel

Awwwww

Hij stapt de kamer binnen met een bedroefd gezichtje:
"den Gilbert is weg"

Het kikkertje dat we een paar dagen in ons zwembad hebben gehad is weer vertrokken. Lennard is in tranen en maakt handig gebruik van zijn situatie.

"Mag ik nu visjes?"

Ik stel voor om papa te bellen en ik hoor hem in de kamer zeggen:
"Papa den Gilbert is weg mag ik nu visjes? Van mama mag het"

En dus ..............................

Gingen we naar de winkel. 

En we kochten twee visjes en we noemen ze:

Phineas en Ferb (don't ask!) Deze foto is gemaakt door Lennard nadat de hubs en ik ongeveer 35 foto's hadden geprobeert te nemen van de twee viskes samen.

Wakker

"Ik werd vanmorgen wakker omdat mijn droom klaar was, zo'n droom duurt acht uur en dan word ik wakker".
Aldus Lennard

101 dingen in 1001 dagen

Gewoon een heerlijke avond!

Gisterenavond hebben wij gewoon een heerlijke we-hangen-voor-de-tv avond gehad. Geheel ongeplanned dat wel maar het was er niet minder fijn door. We begonnen met deel één van de Millenium Trilogy van Stieg Larsson. We zijn gek van Zweedse filmmakers en dit was zo spannend soms tot afgrijzen aan toe. Voor we het wisten hadden we deel twee besteld en toen moest deel drie ook volgen natuurlijk. met dank aan Telenet die deze serie in z'n tvtheek heeft .................... Het is echt de moeite waard. Maar goed wij zijn nu éénmaal niet onbevooroordeeld. Skandinavische boeken en films hebben bij ons allebei de voorkeur.

Echt iedereen!

Je zet een zwembad in je tuin. en voor je het weet zit de hele buurt erin. En niet alleen de kids .........................

Waar zit ie nou?

Hebbes!

Hij is mooi hè en we noemen hem Gilbert.

Weekmenu

Deze week weer een keurig menuutje samengesteld met zelfs iedere dag een soepje ,van verse bouillon, vooraf.

Dinsdag:              Slasoep
                           Boontjes met tomaten-rucola-salade, veggie-schnitzel (raar woord), gekookte patatjes
Woensdag:          Maissoep
                           Rendang met rijst en wortel-rozijntjes salade
Donderdag:         Courgettesoep
                           Witte boontjes schotel met italiaanse groentjes
Vrijdag:               Vermicellisoep
                           Maaltijd Ciabbata met roomkaas, hesp en smos
Zaterdag:             Tomatensoep met brood en vleeswaren
Zondag:               Kippesoep
                           Broodje met vleesreepjes, gemengde salade en een sausje van creme fraiche
Maandag:            Soep van overgebleven groentjes
                           Meergranen macaroni met gehaktballetjes

Ons Kamp!

Het was hier dagen een drukte van weleer. Binnen komende en buiten gaande jongetjes met touw, scharen, soms zelfs stiekem een mes: geef dat maar even terug!
"Mam, hebben wij een hamer? En spijkers?"
Tegelijkertijd werd er in alle hoeken en gaten van de wijk naar pallets, stammen, plastic en van alles en nog wat gezocht. En dat alles ging naar: Het Kamp. Waren ze weken geleden nog verveeld op het pleintje aan het rondhangen en konden ze niets anders dan ruziemaken.  Nu is alles anders. Ze hebben met z'n allen een doel gevonden en speelden van 's morgens vroeg tot 's avonds laat buiten. Alleen als de regen te erg werd kwamen ze even binnen. Anders schuilden ze in 'Het Kamp'.

Jammer genoeg is dat alles nu voorbij. De meeste buurkinderen zijn op vakantie of terug 'naar zee'. En dus is het plezier voorbij. De jongens checken wel regelmatig of het allemaal nog intact is en kijken met smart uit naar het moment dat iedereen weer thuis is.

Foto is 's avonds tegen zonsondergang genomen en ik vond het zo'n vreemd maar grappig effect.

Gewonnen!

Ik heb iets gewonnen. Nooit win ik iets, erger nog ik vind het ook nog niks.

Wat is het? Een duo-ticket voor de drive-in-movie  'The Expendables', een film met Sylvester Stallone, Arnold Schwarzenegger, Mickey Rourke en Bruce Willis. Een hoog 'bejaarde-actie-acteurs' gehalte heeft ie wel. En dan nog te bedenken dat Jean Claude niet eens mee wilde doen deze keer ...................

Ik denk dat ik dit maar schenk aan Dochter met Vriendje die hebben ook een auto en vinden dat vast wel leuk om te doen/zien.

En nu maar hopen dat het niet regent as zondag. Want een film kijken van uit je auto met de ruitenwissers aan is ook niet 'je van het'.

Dom

Eigenlijk was ik dinsdag een beetje dom. Dinsdag-avond was ik gewoon thuis en zelfs de hubs was er om voor de kids te zorgen. En dus had ik gewoon naar het 'Leuvens Stiksel' kunnen gaan. Maar ik ging niet. Omdat ik eigenlijk niet durf. Omdat ik niemand ken. En omdat ik gewoonweg panisch werd van het idee dat ik daar dus plotseling rond zou stappen en dat niemand me zou kennen en dat ik me dus vreselijk alleen zou gaan voelen.


Daar nu weet u het dus. En ik? Ik zal me moeten gaan vermannen. Want op 7 september is het volgende 'stiksel' en ik heb mij voorgenomen dat ik dan wel zal gaan. Als ik durf dan hè.

Vandaag zei 'ie' het zomaar.

"Het huis is zo lekker opgeruimd!"

En hij heeft gelijk want zo is het! En ik heb ook nog gewoon tijd om achter de pc te zitten, tv te kijken, te lezen en te prutsen .................................

Ik heb een moeder die werkelijk een perfecte huisvrouw is. De scharen liggen altijd waar ze horen te liggen, kledingkasten zien eruit zoals de rekken bij de 'Pieces' Kortom, ze is zoals het hoort. Mijn kamer was vroeger al vreselijk en ik heb het huishouden nooit onder de knie gekregen. Met een gezin van 6 + hond + kat + rat is dat niet echt fijn. Maar ik weet nu waar 't 'm in zit. Geen routines. Ik rommelde maar wat. Deed dan eens dit, dan eens dat.Als ik nog maar aan schoonmaken dacht dan werd ik al moe. Dus als er bezoek 'dregde' dan was het paniek. Dan moest alles wijken en moest ik als een witte tornado door het huis jagen om het allemaal optijd schoon en proper te krijgen.

Op vakantie las ik de flair, ik lees anders NOOIT de flair. Daarin stond een artikel over FlyLady en ik kwam thuis en begon er gewoon aan. Kleine stapjes, mezelf een routine aan lerend. Dag in dag uit gewoon beginnen en doen. Niet te perfectionistisch en vooral geen paniek. En ik heb nog steeds tijd voor mezelf, ik heb zelfs het idee dat ik nog meer tijd heb.

Mijn toilet is schoon, de badkamers zijn altijd opgeruimd en er kunnen mensen blijven logeren zonder dat ik me vervelend hoef te voelen, kledingkasten zijn netjes, keuken is altijd opgeruimd.

Ik ben trots op hoe het er nu bij ligt en eindelijk begrijp ik waarom mijn moeder het wel voor elkaar kreeg en ik niet. Routines is 'the magical word'.

Kakamajava

"Mama ik ben een Igor"
(we hebben vorige week de film Igor gekeken op onze wekelijkse filmavond)

Voor een ieder die Igor niet kent hierbij een plaatje. De gelijkenis is treffend, al zeg ik hetzelf.

Vroeger bij ons thuis heette dit fenomeen overigens 'Een kakamajava' en als ik het mij goed herinner is dat een overlevering van mijn Oma D (die het waarschijnlijk dan weer van Herman van Veen had).

Ergens anders

Vandaag gepost op

http://bagofjoe.blogspot.com/

Menu Planning

Ik weet niet hoe dat met jullie zit maar op een gegeven moment stond ik iedere dag in de supermarkt.Niet vanwege het hobby-gevoel of vanwege een ultimate verslaving. Nee, ik wist gewoon niet wat ik zou gaan eten die dag. Dat had tot gevolg dat ik dingen op het lijstje zette als:

Eten vanavond
Eten morgen
Eten zondag

En dan maar hopen dat ik inspiratie kreeg in de winkel. Maar ik ben nu eenmaal kieskeurig. Niet zozeer in smaak maar meer qua koken. Ik heb een hekel aan 'gewoon' aardappelen, groente en vlees. Ik ben geen chef maar ik vindt het leuk om anders te koken. En dus heb ik een nieuwe uitdaging:

Ik plan een menu voor één week.

Zoals ik al zei ben ik absoluut geen chef in de keuken en ik kan dus niet best een recept uit m'n hoofd produceren. Daarom heb ik op het web recepten opgezocht; deze op een lijst gezet en hiervan een boodschappenlijst samengesteld op basis van wat ik natuurlijk al in huis heb.

En dus deden we deze morgen boodschappen. Aldi, Colruyt, Delhaize, de bakker en de beenhouwer. Volgens mij gaat dat ook een stuk goedkoper zijn als dat je het maar dagelijks ter plaatste verzint. Ik was nu al met al klaar voor een bedrag van €173.23 en daarbij zaten ook alle andere dingen als 2 pakken wasmiddel, een pakje schuursponjes en nog wat onbenulligheden.

En dit is het menu:
Maandag:     Gestoofde Pangasiusfilet met tomaten en rozemarijn
Dinsdag:       TonijnWraps
Woensdag:   Pitabroodjes met Groenteburgers
Donderdag:  Provençaalse pasta salade
Vrijdag:        Witte Bonen Gratin
Zaterdag:      Groente Schotel met gehakt
Zondag:        Steak Boeuf met verse salade
Maandag:     Chili bonen met mais

Met iedere dag een soepje vooraf en een nagerechtje moet het toch wel lukken. Nog een voordeel: als ik een menu geplanned heb hoop ik minder richting frietkot te gaan en dus is het geheel nog een stuk gezonder ook........................

Gepost op BOJ

Vandaag een post op BOJ

Wel raar!

Dit jaar zouden we dus maar met z'n vieren op vakantie. alleen de jongens en wij tweeën. Karlijn bleef bij haar AS en Piene was ook onder gebracht bij de BF. We hebben er echt wel van genoten alhoewel die twee knapen je natuurlijk lekker bezighouden. Ruzieën kunnen ze al de beste dus de  autoritten waren in iedergeval als vanouds. De gïtes de we dit jaar hadden besproken waren een beetje anders dan anders en hebben ons in ieder geval niet teleurgesteld. Bij de boerderij van Pam konden de jongens naar hartelust zwemmen en spelen met de dieren. Alhoewel Berend toch wel een beetje benauwd werd toen hij 's morgens bij het wakker worden Candy naast zijn auto zag staan .....................

De jongens vonden het er helemaal top. Olav kon zijn Engels oefenen en Lennard was al snel vriendjes met de schuwe Shaddow. Pam was een prettige host. Ze liet ons onze gang gaan maar was ook bereid tot een praatje. Natuurlijk hebben we ook nog kunnen genieten van wat voetbal want de WK was immers nog steeds gaande. Karlijn hield ons op de hoogte met een verslag uit Breda alwaar ze live de wedstrijd op een scherm heeft gekeken.

                                      

Onze tweede plek was een oude verbouwde watermolen. Hij was niet langer ingebruik maar de eigenaar heeft hem toch zo veel mogelijk in oude glorie weten terug te brengen. Dit was werkelijk een TOP lokatie. De jongens vermaakten zich met spelen in de rivier. Bouwden dammen, gingen vissen of waren op onderzoek in de buurt. We kwamen allemaal heerlijk tot rust en genoten iedere dag. Het 'grote' verlies was natuurlijk wel even de finale van de wk en Lennard was echt tot tranen geroerd. De afgelopen weken was hij helemaal opgegaan in de voetbal gekte (iets waar hij voordien nog nooit naar gekeken had)

                                     

Natuurlijk hebben we onze meisjes gemist. natuurlijk hebben we heeel veel ge-sms-ed, was de telefoon rekening hoog en hebben ze allebei zo hun ups en downs gehad. Toch is alles heel erg goed gegaan en we waren allemaal blij om elkaar weer te zien ............................. Karlijn had nog maar weer eens een taart gebakken bij wijze van welkom.

                                      

En Bruno was eigenlijk ook wel weer blij om ons weer te zien. Alhoewel ik de indruk had dat hij de eerste dagen zijn speelmaatje een beetje miste.

Geluk zit 'm in het kleine ...........

Iedere dag gebeurd het wel. Dat ik alleen één roze gestreepte heb, of alleen een sportieve zwarte. Ze verdwijnen, worden opgegeten, weggegooid. Ook verdwijnen ze onvindbaar onder kasten, bedden en in speelgoed bakken.

Maar vandaag was een absolute topdag. zo'n dag die je gewoonweg gelukkig maakt met niets. Vandaag was een grote opruimdag. Onze vakantie nadert en met het feestje van Karlijn voor de deur willen we het huis spic& span. En toen ik dus die wasmand leegde vond ik op de bodem ervan een onmenselijke schat:

Allemaal enkele sokken. Waarvan ik zeker wist dat ik de andere helft in mijn 'enkele sokken' mand kon vinden. En zo heeft iedereen plotseling weer een heerlijke voorraad sokken in zijn kast.

Heerlijk toch!

Op Vakantie Gaan!

Ieder jaar is het een marteling!

1. Wij verschillen van mening over de bestemming. Hubs wil steevast naar Scandinavië (lees zover mogelijk naar het noorden van Noorwegen). Ik vind die reis vreselijk met zeurende kinderen een absoluut verschrikkelijke bootreis. Kortom het is teveel en te ver en dus win ik! Dit jaar gaan we naar Bourgondië (omdat de meiden hebben besloten dit jaar niet meer mee te gaan en ik dus snel terug thuis wil kunnen zijn in geval van problemen)

2. Het huis moet nog even schoon. Zou ik gedurende het gehele jaar gewoon mijn werk doen dan was het niet zo stressen op het laatste moment, maar nu moet ik mijzelf altijd dwingen om nog even binnen 2 weken het huis gedesinfecteerd te krijgen.

3 Op vakantie gaan in de eerste week van de vakantie is een manier om mij tot absolute waanzin te drijven. De laatste weken zijn altijd vol geplanned met uitstappen op school, extra's als projectafsluitingen, eindejaarsgesprekken, boeken inleveren, rapporten afhalen kortom een hoop extra inspanningen die een goede voorbereiding nu niet bepaald gemakkelijk, lees: onmogelijk, maken.

4. Verjaardagen en examenstress. in de laatste maanden juni en juli zijn 3 van de 4 kids jarig en met alle examenstress valt het niet mee om dan nog een beetje een leuke verjaardag te plannen. Die examenstress zit me al helemaal tot ver boven mijn hoofd. Mag ik een pilletje??

5. Inmiddels ben ik het gezonde stress-niveau al ver te boven en ben ik eigenlijk niet echt meer in staat om nog fatsoenlijk na te denken. Ik loop kamers binnen en weet niet meer wat ik daar ook weer ging doen. Ik open kasten en weet met geen mogelijkheid meer wat ik daar ook alweer uit ging pakken. 

Een aantal keren hebben we besloten om dat jaar niet op vakantie te gaan maar dat maakt het er ook niet echt gemakkelijker op. 9 weken rondom het huis is ook niet echt bevordelijk voor de algemene rust en dus gaan we ook dit jaar maar weer .................

Wat een ander vindt.................

................... moet ie zelf maar weten.

Ik wilde dat het zo gemakkelijk was. Ik wilde dat 'IK' zo gemakkelijk kon denken. Want ik trek me dingen aan, als er iets gebeurd dan trek ik me dat aan en dan ga ik er over lopen piekeren. Het ergste is het wanneer ik denk dat ik een guitige opmerking maak maar dat die niet echt aankomt. Een voorbeeld:

De kinderen op school mochten blijven slapen en dat werd een ferme discussie onder enkele ouders. Want ze zouden in tentjes slapen. 10 tot 12 jarigen wel te verstaan. Op de vraag waar de juffen zouden slapen was het antwoord dat zij in de klas zouden liggen en zich dus niet al te veel bezig zouden houden met toezicht die nacht. Dus picture this: de kinderen slapen in tentjes, zowel jongens als meisjes. Niet gemengd in de tentjes overigens. Zonder toezicht dus. Het geheel werd nogal aangedikt en toen ik opperde dat men dan maar voor condooms moest zorgen vielen 6 monden bijna open.

Op zo'n moment kan ik wel door de grond zakken. Ik probeer nog uit te leggen dat ik een grapje maak en dat ik natuurlijk niet verwacht dat 10 en 12 jarigen al ............... nou ja, komaan zeg. Ik voelde me echt een buitenstaander. En wanneer ik me een buitenstaander voel dan voel ik me ook direkt een Hollander. En dat staat weer gelijk aan een ferme afwijzing. En dus lig ik er weer nachten van wakker. Ik pijnig mijzelf over wat ik had kunnen doen of had moeten zeggen.

Dit is iets waar ik al 11 jaar mee worstel. De ene maand ben ik sterk en kan het me niets schelen maar er zijn vele maanden, weken, dagen dat ik mij een ongelofelijke buitenbeen voel. Het liefst van al zou ik dan verhuizen. Naar Rotterdam of zo, een plek waar ik gewoon m'n mond kan opendoen zonder het gevoel te hebben dat mijn woorden worden gewikt en gewogen. Ware het niet dat mijn kinders dan weer buitenbeentjes worden. Zij zijn immers door en door Vlamingen, overigens wel Vlamingen met Hollandse humor maar door hun tongval wordt dat op de één of andere manier toch beter aanvaard. Misschien ligt daar de oplossing wel en moet ik dus gewoon op Vlaamse Les!

€13,65 en een dikke NEE!

Zaterdag was  Karlijn met vriendje S in Nederland. En omdat we stiekem toch enorme voetbal supporters zijn maar dat voor de buurt verstoppen (hier geen oranje vlaggetjes, ballonnen of ook maar 1 oranje gogo) dacht Karlijn er aan om naar de AH te gaan. Aldaar kocht ze natuurlijk onze authentieke Hollandse lekkernijen (eierkoeken, zoute drop, kano's voor d'r ouwe vader en een echte Unox rookworst) bij de kassa aangekomen was ze in volle verwachting, want vandaag zou het dan toch gaan gebeuren. Wij zouden in het bezit komen van een 'Beesie'. jammer genoeg waren haar boodschappen geen €15 en was de kassamiep onverbiddelijk. Geen €15 dus geen 'Beesie'.

Ach we zijn toch al door naar de volgende ronde, een schrale troost dat wel natuurlijk want het leven zou zo veel mooier zijn geweest als onze auto een 'beesie' had gehad.

Mama??

's Avonds kan ik het echt niet meer horen.
"Mama? Mamaaaaa? MAMAAAAAAA"
Soms wordt ik er echt horendul van. Ik probeer het ook wel eens gewoon te negeren maar daar trappen ze niet in!

Toch moest ik vandaag wel even lachen:
Olav: "Mama??? Wat betekend info?"
Ik: "Informatie, wist je dat niet?"
Olav: "Jawel, maar ik dacht laat ik jou eens even bezig houden ..................."

Verliefd, Verloofd en het is uit!

Lennard: "Ik heb het uitgemaakt met S."
ik: "Awwww waarom?"
Lennard: "ach het leeftijdsverschil was veel te groot"

Een week later ...............
Olav: "S vroeg het aan"
ik: "Ohhh dus hebben jullie nu verkering?"
Olav: "Nuuuuuuu ik ben liever single."

Spelletjes

In het Kabinet van de leefgroep van Lennard kwam naar voren dat de kinderen zich een beetje vervelen tijdens de pauzes. Nu gaan de begeleidsters hen daarin wat helpen.

Toen ik dat las besefte ik dat dat vroeger toch heel anders was. Wij speelden allerlei spellen op het plein en er waren dan van die rages. Touwtje springen natuurlijk. Knikkeren maar ook van die handje klap spellen. Oh en ik herinner me die klik-klak-ballen waar ik altijd m'n vingers tussen kreeg. En dan van die slangen die je zo heel hard in de rondte moest draaien voor zo'n soort vuvuzela effect. en dan die elastieken, touwtjes in je handen waar je figuurtjes mee kon maken. Ik kan alleen nog de kop en schotel en de Eifeltoren :). Dan nog alle variaties op tikkertje: anna-maria-koekoek, slingertikkertje, schipper-mag-ik-over-varen.

En inderdaad veel van dit soort dingen zie je niet meer. En nou blijkt toch wel dat de kids behoefte hebben aan iets leuks tijdens de pauzes. We zullen het ze weer moeten leren denk ik!

Geknipt!!

We rijden de parking op en als we uitstappen en de boekentassen uit de auto pakken horen vanaf de overkant van de straat heel luid:

"Lennard wat heb je met je haar gedaan?????"

Hij vertrekt geen spier en als ze puffend en hijgend naast ons loopt omdat ze een sprintje moest trekken om ons in te kunnen halen, vraagt ze het nog eens.

"Niks", zegt Lennard, "gewoon ff laten knippen". Maar aan zijn ogen kan ik zien dat er een vonkje was. Mijn stoere man (die bij de kapper gisteren precies wist hoe ie z'n haar wilde hebben, hier en hier kort en daar een kuifje) was gevlijd.

Choises!! Choises!!

En hoe een moeder fier kan zijn. Onze Pien, die nooit wilde leren, die leren buitengewone  onzin vond heeft een zeer belangrijke beslissing genomen.

Ze gaat al 2 jaar naar het KTA en is daar naar toe gegaan met het idee dat ze uiteindelijk Dierverzorging zou gaan volgen. Zou, inderdaad want onze dochter heeft een zeer wel overwogen beslissing genomen. Ze gaat namelijk BioTechnieken volgen vanaf volgend jaar. Het zal veel meer op leren aankomen en veel minder op praktijklessen. Ze heeft deze beslissing helemaal zelfstandig genomen. Maar vooral haar beweegredenen zijn zo volwassen: het is toekomst gericht, het is een betere basis en er zijn meer mogelijkheden om door te studeren.

Wij  zien graag dat ze een keuze maakt waar ze zelf volledig achter staat en natuurlijk zijn we blij met haar idee dat ze misschien zelfs nog wel wil gaan doorstuderen...................

Onze dochter die plots zo volwassen uit de hoek kan komen!

Zeg Roodkapje waar ga je heen?

Ik vind dat systeem op de nieuwe school echt super handig!! Eén keer in de zoveel tijd is jouw 'kind' aan de beurt om voor koeken en fruit te zorgen. Dan koop je dat voor de gehele klas. Dus ik hoef me daar niet iedere morgen meer zorgen om te maken. Voor drinken hoef je niet te zorgen, dat is gewoon water (ook al zoiets slims) en dus geen gedoe met pakjes, flessen of lekkende drinkbussen. Het is gewoon super handig.

Morgen is Olav aan de beurt en dus bak ik twee cakes en we hebben 25 appelen ....................

Verjaardag

10 Jaar!! Onze Olav is 10 jaar. Hij heeft zelf het gevoel dat ie nu 'echt' groot wordt. In een gesprek over 'tieners' 'pubers' en 'puberen'. Deed Lennard nog een duit in het zakje: en als ge groot wordt krijgt ge haar op uw 'Piet'. Moge het duidelijk zijn er staat Olav vele veranderingen te wachten en hij is er klaar voor.

Natuurlijk moest mama een tractatie maken en omdat hij totally into Spore is dacht ik alien cupcakes te maken. Iets waar ik normaal gezien nooit problemen mee heb maar in dit geval mislukte de eerste lading 27 stuks jammerlijk omdat mijn weegschaal niet goed meer werkte (er was een van die dopjes af waardoor ie niet meer in balans (!!) stond. En dus had ik waarschijnlijk 400 gram boter ten opzichte van maar 280 gram suiker en bloem met alle gevolgen van dien. Ze waren te vettig om aan te pakken. Toen ik het aan de hubs vertelde gaf deze de ultieme tip: waarom ik de andere drie dopjes er ook niet afhaalde! (smarta**) En dus lukte de tweede lading beter.

Jammer genoeg bleef het niet bij deze mislukking. Ik wilde ook een biscuittaart met aardbeien en slagroom (op specitaal verzoek van de jarige) bakken en ook die mislukte jammerlijk. UUUrrrrrrggg probeer dan maar eens niet te 'freaken'. Vooral ook omdat ik 'm midden in de nacht bakte o-0. De volgende morgen na de vergadering het nog maar eens geprobeerd. En weeral kon ik het juiste recept niet op het web vinden. Karlijn bakt altijd blozende bisuittaarten en dan kan haar moeder toch niet met zo'n ingevallen ding aan komen!! Nu er zat niets anders op want ook deze versie zakte ineen. Ik heb 'm uiteindelijk toch doorgesneden en door de vulling en de slagroom kon ik het een beetje verdoezelen. Olav was er blij mee en Lennard zei: " Als dit een mislukte taart is dan wil ik wel eens een gelukte taart proeven, deze is kei lekker". En dat was het laatste wat er over werd gezegd.

PS Toen Karlijn later thuis kwam liet ze me het juiste recept zien:
Deze link geeft mij de beste biscuittaart die je maar kunt bedenken:

Wie komt er eten??

Boodschappen voor dit weekend vallen eigenlijk nog mee.

Aardappelschijfjes (750gr omdat ik vandaag geen tijd heb om ze te koken alvorens te bakken maak ik het mezelf maar eens gemakkelijk)
drie soorten sla
2 kg bio wortelen (alweer! iedereen eet die op het moment als tussendoortje en dus kan ik er zakken vol van kopen)
jullienne voor groentesoep
soepvlees en gehakt voor balletjes
3 pizza's voor morgen
sushi als dinner voor de hubs (jaja hij verwent zichzelf graag op z'n werk)
bloemsuiker, voedingskleurstoffen en zelfrijzend bakmeel voor de traktatie op school
rolmopsen
zure haring in zatziki (de hubs liet zich verleiden om een toastje te proeven bij die aardige mevrouw met een 'vissenschort' en dito 'hoofdkapje')
broodjes
vleeswaren (spikkelworst (salami) stond bovenaan het lijstje van Lennard)

Al met al valt het nog mee voor een vrijdag. Ik denk omdat ik het deze week een beetje gespreid heb gekocht dat het deze morgen niet de spuigaten uit liep.

Kome Nete in Lier!

Sinds 5 jaar kent Lier een sociaal Restaurant. Kome Nete! en dat mag wel naam hebben en dus werd er een receptie georganiseerd alwaar ik voor uitgenodigd was.

Op de Maasfortbaan is het nummer 65 en dan plots 11 en Kome Nete is op nr 13 *Schrik* Gelukkig liepen er enkele keurig gekapte dames in hun mooiste jurkjes voorbij die duidelijk opweg waren naar een feestelijke gebeurtenis. Ik volgde hen op veilige afstand al hadden ze mij rap door (ik zal geen goede rechercheur zijn). Inmiddels was mijn 'baas' ook gearriveerd en tezamen gingen we binnen. Een beetje vreemd is dat altijd wel natuurlijk om zo maar binnen te stappen op een receptie waar niemand je kent.

We werden al snel voorzien van hapjes en er was wat te lezen en een filmpke over de afgelopen jaren. Als snel werd duidelijk dat de voedselbedeling en de sociale kruidenier in het zelfde gebouw waren onder gebracht. Ik heb nooit geweten dat er verschillende soorten voedselhulp zijn. De EG gebruikt zijn overschotten door deze  gratis aan kansarmen te verstrekken. Daarnaast bestaan ook nog de voedselbanken. Dit is een meer gesubsidieerde vorm van hulp. Beiden hebben een apart ticket op de artikelen zodat deze niet als 'normale' artikelen over de toonbank mogen gaan. In Lier hebben ze zowel de EG-voedselhulp als de voedselbank als de sociale kruidenier onder één dak. Iets wat in Mechelen niet het geval is. Daar zijn de spullen alleen te koop tegen gereduceerde prijzen. Er wordt niets weggeven. Daar zit een filosofieachter: als mensen voedselpakketten willen krijgen zijn daarvoor andere instanties in Mechelen. En ten tweede wordt er een beroep op de mensen zelf gedaan. Ze moeten er zelf voor instaan dat ze voldoende middelen hebben om dingen te kunnen kopen. Daarnaast geeft het de mensen die in het winkeltje komen toch een gevoel van eigenwaarde. Ze hebben hun spullen gekocht en hebben niet louter en alleen hun hand op gehouden om iets te krijgen.

Al met al vond ik het erg leuk om eens te zien hoe het 'op een ander' is en dat anderen zich ook vrijwillig zo enthousiast inzetten voor de 'zaak'.

Onze jongen

We hebben dus DE test laten doen. Olav was bijzonder nerveus en voelde het als een goed/fout test. ook bij herhaling uitleggen dat het daar niet om ging hielp niet echt. Gelukkig kende hij het CBO al een beetje en toen ie daar aankwam was ie al een beetje geruster. 

De uitslag van dit alles is geheel andere koek. Olav heeft een enorme Performale/Verbale kloof. Chaos is zijn deel en routines kent hij eigenlijk niet. Nu is het vervelende dat ik ook zo in elkaar steek. Ik kan mij niet zetten tot routines. ik kan ze ook heel erg moeilijk aanleren en blijven volgen. Als ik een werkbaar systeem heb maar er wijkt iets af van het patroon dan is de gehele routine uit het lood en ver te zoeken. Met andere woorden ik schep nu niet bepaald de juiste omgeving voor hem. En ik moet dus echt mijn best gaan doen om voor hem goede voorwaarden te scheppen.

Gelukkig ziet Ilse de kinésiste het allemaal nog zitten en zij zal samen met de school gaan proberen om een werkbaar plan voor Olav samen te stellen. Iets waaraan gelukkig iedereen bereid is om mee te werken. Vooral ook de school. Daarvoor zijn we hen echt heel erg dankbaar.

Vandaag bedacht ik mij eens dat er natuurlijk wel wat op het web moet zijn geschreven over dit fenomeen. En na een google: kreeg ik verschillende 'hits'. Ik begon te lezen en mijn mond viel open. Het was wederom alsof ik mijn eigen kind zag:

• Het kind heeft moeite met routine. Alles moet steeds opnieuw verteld worden (wassen, aankleden, bed opmaken, …).
• Het kind is niet in staat zelf zijn rommel op te ruimen in de speelruimte, slaapkamer, kleerkast, …
• Het kind is vergeetachtig en verstrooid en voert opdrachten bijgevolg niet uit.
• Het kind is vaak boos of verdrietig. Het begrijpt namelijk wel wat het moet doen maar krijgt het niet uitgevoerd en het eindresultaat valt tegen. Het kind valt zichzelf tegen. (= chronische boosheid)
• Het kind rekent langzaam.
• Het kind heeft problemen als het moet handelen in groepsgedrag.
• Een hoge mate van drempelvrees. Alles wat nieuw is zorgt immers voor problemen, dus nieuw wordt synoniem voor bedreigend.
• Het kind gaat blokkeren als het niet kan omgaan met een nieuwe situatie.
• Het kind is onhandig, blijft bijvoorbeeld glazen omgooien aan tafel.
• Het kind ontwikkelt tics.
• Bij het schrijven begint het kind halverwege de regel of de bladzijde.
• Het kind heeft een laag zelfbeeld ('ik doe dat niet want ik ga dat toch niet kunnen').
• Deze kinderen zijn vaak angstig, wat zich ook manifesteert in een veelheid aan nachtmerries.
• Het kind is extreem visueel ingesteld.
• Het gedrag van een dergelijk kind kan leiden tot de diagnose ADHD, Asperger, dyslexie, terwijl er alleen maar sprake is van een V/p-kloof.
• Een kind met een v/P-kloof kan zeer goed imiteren wat het ziet en wordt daarom niet ontdekt. Omdat het verbaal zwakker is, wordt het vaak ook als een jonger kind aangesproken en wordt het voortdurend onderschat. 65% van deze kinderen wordt niet ontdekt. Hun gedrag vertoont gelijkenissen met dat van een kind met autistiform gedrag.

 Maar het maakte me ook boos. Want hebben wij als ouders aan de vorige school niet bij voortduring laten weten dat er iets aan de hand was en hebben zij dat niet systematisch onder de mat geschoven? Net zolang totdat de boel escaleerde en de leerkracht ons zelfs wilde doen geloven dat ons kind 'nodig' aan de pilletjes moest. Niets is minder waar. Met een goede begeleiding had hij prima daar op school kunnen blijven en hadden we niet al dit gedoe moeten meemaken. 

Ik hoop echt dat wij nog op tijd zijn veranderd en dat we het tij ten goede kunnen keren. In iedergeval zijn we op de goede weg. Jammer genoeg blijven wij achter met een schuldgevoel.

Boodschappen Today

Een nieuwe dag met nieuwe noden:

melk (in grote getale nodig en dus 9 liter gekocht)
grany's de harde zonder iets (voor op school)
balisto en chocolade omdat het lekker is
nog 4 extra Alpro burgers (we hebben er nog 2 liggen)
1 paprika
sojascheuten
spullen om de taart van Olav voor op school te decoreren
eieren
2 grote stukken belegen kaas (2 kilo ongeveer, we heten niet voor niks kaaskoppen)
smeerkaas
appels (gemengd en van die kleintjes)
aardappelen
eieren
oja en van die vieze aikito of hoe het mag heten (zakskes met iets gedroogds waar je heet water op moet gieten en dan schijnt het eetbaar te worden, iets wat ik me ten stelligste afvraag want het ruikt en ziet er niet uit. Chemische toiletjes noem ik dat)
5 bruine broden

Ik heb nu voor twee dagen eten in huis. Da's al heel wat voor mijn doen. Ik kan ongelofelijk slecht vooruit plannen en al helemaal niet als het eten aangaat.

1 week Boodschappen

Ik las dat sommigen nauwelijks boodschappen doen. Gewoonweg omdat ze niet veel thuis zijn en dus ook niet thuis eten. Onze kinderen komen na school direct thuis en ook door de onregelmatige diensten van de hubs is hij veel vaker overdag thuis. Tel daar nog bij op dat ik een TBM ben en je kunt al op je vingers natellen dat wij thuis veel consumeren. Ik zou echt niet met de Eloleo-tassen op pad kunnen. Bij mij komen daar van die draagkratten aan te pas om dan nog maar te zwijgen over de voorraadkasten en de flessenrekken. Ik kan niet met één koelkast toe en dus hebben we een kleintje in onze garage erbij voor al onze dranken en dessertjes.  Onze hoeveelheid brood is groots en met onze diepvriezer voorkomen we dat we dagelijks naar de bakker moeten. 

Onze boodschappen zijn dus massief. Maar hoe massief??

Ik heb geen flauw benul en ik zal het vanaf vandaag hier eens een week bij gaan houden:

Dinsdag 25 mei
Hamreepjes
Bussel prei
doos Wortelen
spaghetti 2 pakken
geraspte kaas
zalmsalade
snoepjes (die 'moeten' we nemen, de oma van Qwinten heeft die ook, die zijn superlekker)
cava
rietjes (dat zijn er keiveel wel 225 stuks)
multivitaminesap


Ok dat viel nog mee vandaag. Maar ik schat dat ik hiermee toch al zo'n 3 tassen gevuld had. Nu was de bodem van het krat bedekt.

Loesje bestaat nog!!

Ik heb het even moeten opzoeken maar in 1983 werd de binnenstad van Arnhem regelmatig vol gehangen met 'Loesjes' beste bedoelingen.

Prachtig vond ik ze en ik keek altijd uit naar weer een 'nieuwe' Loes.

Ik groeide op, verliet Dieren en dus ook een beetje Arnhem. Loesje bleef niet alleen in Arnhem maar ging Landelijk. Door uiteindelijk naar België te verhuizen zag ik haar niet meer.

Maar Loesje is er nog steeds, op het web en in de straat. Ja zelfs op twitter, hyves en flickr.

Loes ik ben blij dat ik je weer gevonden heb!!

Je kunt haar ook in Belgiê vinden: http://www.loesje.org/belgie

Eén Seconde

Opdracht: Leg uit wat is een seconde?

Olav: "Daar moet ik wel een secondje over nadenken!"

U heeft de rekening niet betaald!

"Het lijkt hier GVD wel Amsterdam" foetert de hubs als ie thuiskomt en de grijze bak on-geleegd op de oprit staat.  (de vuilophaal in Amsterdam heeft de afgelopen weken stilgelegen vanwege loonconflicten tussen de bonden en de gemeente)

Een snelle blik in de rest van de straat leert al snel dat de vuilophaal wel geweest is maar dat ie onze bak dus niet heeft geleegd.

"Jij gooit 'm ook altijd veel te vol" Ik doe nog maar eens een nuttige duit in het zakje. 

Super vervelend want met een gezin van 6 dan ontstaat er een hoop vuilnis en nu kunnen we daarmee dus geen kant op. De hubs klimt in "de pen" en schrijft een mail aan de gemeente. Al snel komt het verdict. Rekening niet betaald. 


Aaaaarrrrrrggg. van wanneer die rekening was weet ik niet en ook niet of we een herinnering hebben gekregen. En dat laatste hebben we ook nog niet want de volgende ochtend ligt er een brief van de Ivarem in de bus. Herinnering!! Als we deze herinnering niet binnen de gestelde termijn betalen zullen ze niet langer instaan voor het ophalen van het huisvuil. Erm nee, dat hebben we gemerkt. 

De hubs foetert weer. En pakt de telefoon om de Ivarem te bellen. Ze hebben dus niet eens afgewacht of we wel of niet de herinnering zouden betalen alvorens (NIET) in actie te springen. De hubs stuit op een onverbiddelijke "klepBep" die alleen maar kan zeggen dat wij onze rekening niet hebben betaald.

"Maar we kregen de herinnering pas vandaag en u heeft gisteren de sanctie al voltrokken"

"Maar u heeft de rekening niet betaald"

"Dat weet ik mevrouw maar u neemt maatregelen alvorens ons te waarschuwen of ons de mogelijkheid te bieden om de rekening alsnog te betalen"

"Maar u heeft de rekening niet betaald"

"Als ik die herinnering krijg dan heb ik toch eerst de mogelijkheid om die binnen de gestelde termijn te betalen alvorens er sancties plaatsvinden?"

"Maar u heeft de rekening niet betaald"

Langzaam zie ik de hubs roodpaars worden en het is maar goed dat 'Bep" niet achter een loketje zit want ik denk dat ik niet voor de gevolgen zou hebben kunnen instaan. Nog voordat ie uitbarst haakt de hubs in.

En dus staat/ligt ons pad deze woensdag vol: een grijze rolcontainer (tot aan de nok toe gevuld) omringt door enkele 'piekzakken' en (joepie) het is ook nog PMD dus daarvan liggen er ook nog een paar zakken. Ik zal blij zijn als die rotzooi weg is. Ons huishouden heeft zo al veel weg van dat van Jan Steen maar deze aanblik maakt het er niet echt beter op. 

Mijn Moederdag!

"Mama als ik dit rolletje nu eens vast houd kun jij er dan een strik omheen maken met dit touwtje? Niet kijken hoor want het is voor moederdag! En waar kan ik het dan verstoppen?? Ik moet een plaatsje hebben waar jij nooit kijkt."

Ik wijs naar één van de lades in de tv kast: " Die! Daar kijk ik NOOIT in".

Hij verstopt het rolletje papier en wijst met een vingertje: "Beloven dat ge niet zult kijken hè!"

"Ik beloof het"

Op moederdag wordt er aan m'n deur geklopt. Ik krijg een ontbijtje op bed: Kopje thee, twee beschuitjes met kaas (ja sorry maar de aardbeien waren al op) een oude praline en een bakje met spekjes (daar ben jij toch zo gek op?)

En ik krijg het rolletje papier dat ik mag open maken en mag lezen:

Een oorkonde, voor de liefste Moeke ( en als ik nou iets erg vind dat is het wel als ze me moeke noemen).

Eén van de beste moederdagen ooit!

Meer en Minder High Tech!

Ik: "Doe de klep van de auto maar open voor je boekentas . Da's wel anders dan de auto van papa vind je niet?"
Lennard: "Ja die is veel meer high tech!"

Alweer ziek??

Dochter2 kwam naar beneden deze morgen met alweer de vraag of ze niet thuis mocht blijven ............... Wat doe ik daar nou mee? Die is toch wel regelmatig ziek! De weekenden is ze veel op stap maar door de week maakt ze er een rommeltje van. Het is niet dat ze het op school echt niet naar haar zin heeft maar doordat ze al 2 keer is blijven zitten (een keer op het lager en een keer op het middelbaar) zijn haar klasgenoten wel 2 jaar jonger en in het geval van dochter2 is dat toch wel een enorm verschil. Het is zo'n 'tiep' dat snel volwassen is en dus zijn die ventjes van 14 in haar klas echt niet meer van haar niveau. Ze moet nog even en ze wil ook best wel een diploma maar heeft het wel een beetje gehad met haar klas.

Een 'kind' van 16 dat niet naar school wil wat doe je daarmee? Als je het weet laat het MIJ dan ook weten want ik wordt zo langzamerhand een beetje radeloos.

De Positivo's

Doel: Me iets minder shitty voelen misschien

Reden: Omdat ik de negatieve spiraal beu ben en ik de rotzooi om me heen opgeruimd wil hebben

Hoe: Iedere dag een 'gift' schrijven aan het einde van de dag! 

Wat: iedere dag een actie doen in huis die het huis beter maakt. Zonder van te voren doelen op te stellen want daar wordt ik moe van :-)

Today's Gift: Hubs en ik hebben het goed gehad!

Done: Kasten in het bureau uit gemest en al m'n knitwork & stuffs erin gelegd.