zondag 14 februari 2010

Het werkt op m'n zenuwen!

De hele 'aangifte' en alles er rondom heen werkt op m'n zenuwen.Ik voel me niet veilig en erger nog ik kan dus ook niet de veiligheid van mijn dochter waarborgen. Ik heb al woeste plannen om haar dus maar koste wat het kost iedere dag zelf van school te halen.Dat betekend dat ik in de file van Vilvoorde Mechelen zal vertoeven, iedere dag. Meestal kan hubby daar wel zorg voor dragen maar met zijn onregelmatige diensten zal ik daar toch ook zelf voor opdraaien op de dagen dat hij avonddiensten heeft. We zitten nu met de volgende vraag. de police heeft Piene gevraagd of ze mee zou willen rijden in een 'onherkenbare' wagen en zo zou willen mee helpen aan de herkenning van die jongens. In hoeverre haar onherkenbaarheid is gewaarborgd is niet duidelijk. Maar wat als ze ze herkent? Dan worden ze opgepakt! En wat dan? Wat gebeurd er dan? Krijgen ze een straf? Volgens mij zijn er weinig mogelijkheden tegen minderjarigen die dergelijke dingen doen en daarbij het 'delict' kan ook niet echt als HEEL ernstig worden beschouwd. Dus wat zullen ze daarna doen? Er zullen niet veel meisjes zijn die ze op die manier lastigvallen op die plek, de school waar Piene naar toe gaat staat bestempeld als een typische 'jongensschool'. en dus zal het voor hen ook snel duidelijk zijn wie hen heeft aangegeven en wat doen ze met die kennis? Ik heb er slapeloze nachten van heeft iemand dit ooit aan de hand gehad?? En wat zou 'jij' doen?

5 opmerkingen:

  1. Hm, waren het zeker minderjarigen? Ik heb een hele tijd als consulent bij de Jeugdrechtbank gewerkt en ik moet zeggen: nee, ze gaan die jongens niet opsluiten. Daarvoor wegen te feiten te licht en er zijn absoluut veel te weinig plaatsen in gesloten instellingen. Zelfs bij zware delicten moesten we soms maandenlang dagelijks naar de instelling bellen voor we de jongere "binnen" kregen. Ik denk dat er in dit geval eerder herstelgericht zou gewerkt worden (dat is relatief nieuw: dader krijgt hierbij de kans om zich te excuseren en zelf iets voor te stellen om het goed te maken), alternatieve sancties zijn ook mogelijk, huisarrest, "gewoon" opgevolgd worden door de Jeugdrechtbank... Ik begrijp dus zeker je twijfel en stress. 'k Weet eerlijk gezegd niet goed wat ik zou doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goh, moeilijk!
    Ik kan me voorstellen dat het voor Piene te confronterend is om de jongens te helpen 'pakken'. Wat de politie vermoedelijk zal doen (maar een experte ben ik niet) is een gesprekje hebben met die jongens en hen erop wijzen dat ze te ver gegaan zijn en wslk ook een PV opstellen. Lijkt banaal, maar volgens mij kan het voor die jongens, die in groep 'enkel' graag stoer willen doen, op een foute manier weliswaar, maar die verder doorgaans niet echt crimineel gedrag stellen of zo, wel een inzicht zijn dat wat ze doen niet zo onschuldig is en zullen ze misschien ook beseffen dat dat lastig vallen serieuze gevolgen kan hebben voor die meisjes.

    Pfft, ik zou het toch ook niet weten hoor...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik weet niet wat ik zou doen, heel hard verschieten, bang zijn. Overbeschermend reageren als moeder dan. Tgo, dat is ook gewoon heel erg omdat je zo machteloos bent. Hoe meer je onderneemt, hoe groter de kans dat die jongens nog meer gaan doen tegen je dochter he. Tgo Ester, ik weeet het niet. ik heb dan ook nog niet zo veel jaren moederlijke ervaring als jij he.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel moeilijk. Vorige week nog een gelijkaardig gesprek gehad met mijn nichtje die in A'pen in het Kruidvat werd lastiggevallen. Ze heeft het aan de security van de winkel gemeld en heeft begeleiding gekregen tot aan de trein. Maar ze wilde ook geen aangifte doen bij de politie uit schrik voor eventuele vrienden van die man. 'k Vind dat wel fout, maar heel begrijpelijk. Eigenlijk word ik heel kwaad van zo'n situaties. Je voelt je zo machteloos! Ik zou het dus helaas ook niet weten. Sorry…

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat je aangifte gedaan hebt is goed en je schrik is voorstelbaar. Die jongens zijn echter ook kinderen en behoeven correctie. Het moet ze duidelijk worden dat dat niet kan. Dat is de eerste boodschap. De andere boodschap die een aangifte geeft is voor je dochter dat haar woede en verontwaardiging serieus genomen wordt en dat die prevaleert boven angst en wat dan ook. Misschien is dat wel de belangrijkste boodschap. Jongens komen en gaan maar je dochter blijft bestaan. Mijn dochter had ooit ook zo'n toestand met jongens: ze heeft toen de rugzak van de jongen in kwestie in een container geflikkerd. Het was toen nog maar een klein jongetje en hij moest helemaal in de container om zijn boeken terug te krijgen. Sindsdien heeft hij haar met respect bejegend.
    ook toen hij groter werd.

    Sterkte en liefs

    Berend

    BeantwoordenVerwijderen