zondag 7 februari 2010

Piercing or not!

Piene heeft nu al een maand of 6 een piercing. in haar naveltje. Ik moet zeggen dat ik er weinig problemen mee had. Gewoon omdat ik het niet echt lelijk vind. Ze heeft een strak buikje en met een zonnetje en een bikini staat het nog goed ook. Komt ook bij dat als ze 'm beu is dat ze 'mer uit kan halen en dan is het weg. Geen 'restverschijnselen' zullen we maar zeggen. Karlijn heeft ook een piercing gehad. 2 uurtjes heeft ie erin gezeten geloof ik. Het was een heel kleintje net onder haar lip iets rechts ervan. Ze was al erg onzeker toen ze het liet doen en toen 'ie' erin zat heeft ze gedurende 2 uur voor de spiegel staan twijfelen. En uiteindelijk heeft ze 'm eruit gehaald.
" 't Is niks voor mij" was het uiteindelijke verdict. Nu wil ze een tattoo. Op haar voet. Maar dat mag ze niet van mij. Een tattoo is geen piercing. Erop is erop, geen weg terug. En dus moet ze van mij wachten tot ze18 jaar is dan mag ze beslissen over haar eigen lichaam en kan ze mij niet langer verantwoordelijk stellen voor wat ze ermee doet. Eigenlijk verbaasd het mij hoe mensen tegenover piercings staan. Ook binnen de familie wordt er verschillend gereageerd. Oorbellen koopt je oma voor je en dan zijn ze reuze trots maar een piercing is iets anders? Ik denk van niet. Trouwens het is ook maar een 'matter of culture'. Was ik jonger geweest had ik een piercing genomen in m'n wenkbrauw die vind ik fantastisch. Toch raar dat het verschillende emoties oproept. Ik voel de tegenstrijdigheid hier om de hoek liggen .................. 

1 opmerking:

  1. Hoi,

    Mooie foto. Waarschijnlijk het spookbeeld van vele ouders met opgroeiende kinderen. Ik heb altijd gedacht dat binnen onze cultuur een evenredigheid bestond tussen het aantal piercings en de problemen die je had met je ouders. Onze kinderen hadden dus ook piercings. Gelukkig binnen een redelijke esthetishe marge. Problemen moet je niet verstoppen. Dus vrij schip en hope for the best. Het was net als het melkgebit: met de tijd vallen ze weer uit. En dan vind je dat toch jammer... Ooit kwam er een vriendje eten, niet als op de foto, maar in de richting. Een lieve jongen, maar met voor hem lastige ouders.

    liefs Berend

    BeantwoordenVerwijderen