vrijdag 30 april 2010

De Koningin

Lennard: Gisteren was er op de radio dat de koningin wel 500 kleine autootjes heeft in haar garage.

(nvr) Na enig nadenken kon ik mij het bericht ook herinneren. Het ging over het feit dat Koningin Paola en Koning Albert zijn gespot toen ze het terrein van het koninklijk paleis afreden in een:FIAT 500

maandag 26 april 2010

De Tuin

Op het moment hebben we de tuin als ons 'major' project aan geduid. Het is er een bende en er moet echt nodig iets gebeuren. Als we het nu niet gaan aanpakken is al het werk voor niks geweest.

Vijf jaar geleden lieten we een 'tuinmeneer' komen. Hij luisterde en schreef op wat wij allemaal wilden. Daarna gine ie naar 'huis' kwam nog eens terug om te praten over planten en afschermingen en wat al niet meer. Daarna gie ie aan het werk. En produceerde 3 verschillende ontwerpen die hij bij ons bezorgde en we konden aangeven wat we mooi vonden. Aspecten uit alledrie de tekeningen werden samengevoegd. Volgende tekening zou de tuin zijn die we altijd al wilden. En met hier en daar een aanpassing werd een beplantingsvoorstel gemaakt welk ook weer doorgesproken werd. Uiteindelijk hadden wij dus een plan. Dat hebben we in de afgelopen jaren uitgevoerd. Zelfstandig en hier en daar met behulp van mijn 'bro'.

Maar we hebben er al 2 jaar nauwelijks iets aan gedaan. Achteraf gezien ben ik behoorlijk depressief geweest. Niet dat ik dat toen zag of voelde maar ik heb onder een steen geleefd.

En dus is de tuin een wildernis geworden. Maar we zijn er 'ingeschoten' en we zijn vast van plan om er echt iets van te gaan maken. Deze zomer willen we er weer van kunnen genieten, van onze tuin!

zaterdag 24 april 2010

Vervolg

Gisteren had ik dan toch even een duidelijk moment van 'freakin out'. De jongens kwamen thuis en vertelden dat nu ook een andere papa had gezegd tegen hen dat ze eens wat minder ruzie moesten zoeken want hij had al veel vervelende verhalen gehoord ...............

Het voelde als een heksenjacht. mijn jongens zijn gewone jongens. Geen ruziezoekers. Misschien wel een beetje verbaal actief zoals ik dat noem (we zijn en blijven toch 'echte' Ollanders) maar verder zijn het gewone jongens.

Toen de hubs thuis kwam stortte ik in. En tegen de jongens riep ik tot overmaat van ramp: jullie blijven voorlopig maar thuis en mogen niet meer naar buiten. Wat natuurlijk de grootste flauwekul is ter wereld maar goed.

Om een lang verhaal iets te knippen: de Hubs is naar de betreffende vader (die van d'n police) gegaan en heeft op een rustige toon gecommuniceerd en duidelijk gemaakt dat wij niet zitten te wachten op een heksenjacht en dat dit allemaal vreselijk uit z'n verband is getrokken en dat dit normale kinderruzies zijn en dat wij onze kinderen moeten stimuleren om op een gewone manier met elkaar te spelen. Net zoals ze dat altijd hebben gedaan de afgelopen 5 jaar.

Ik intussen was zo zenuwachtig dat ik op het internet ben gaan kijken naar een andere woning en toen vond ik het 'droomhuis'. Ongelofelijk, tegen een natuurgebied aan. met een weide en een prachtig uitzicht. Alleen de prijs dat is nog iets om een stevig woordje te babbelen met de bank. Ik heb vandaag eerst maar eens een mail gestuurd ..................... En nu dromen wij, over die nieuwe plek. Ik weet vast dat Piene een paard wil :)

vrijdag 23 april 2010

StrafStudie

"Mag ze meerijden tot aan de bocht?"
Vraagt ze als ik haar om 16.00 uur kom ophalen van school op woensdagmiddag.
Twee meisjes stappen in. Beetje brutaal maar ze praten honderd uit.
"Strafstudie was keitof! Het hoofdgebouw stond in brand, K gooide met bollen naar m'n hoofd en het varken heeft gebigd ..................... Zo zielig, ma, het eerste was dood, daarna floepte de volgende eruit. Die kunnen gelijk stappen en hebben heel geen navelstreng."
Ik zie het meisje achterin wat bedenkelijk kijken. K vond het helemaal niks, veel te bloederig en dat vies wit slijm om dat 'verken' z'n bek.
"Ze was zo gestressed dat ze d'r biggen begon te bijten, en ze moesten er een plank tussen zetten".
"Strafstudie is kudt maar zo is het keitof"
Nog ff en ze gaat vragen of ze iedere woensdagnamiddag mag blijven!

We zijn bij de bocht, ze stapt uit. Ik krijg nog een 'peace bro' van K en met lippiercing, gestyled haar en een witte broek zie ik ze wegstappen. Vraag me af of 'Dierverzorging' echt wat voor haar is...........................

woensdag 21 april 2010

TBM

Op BiekesBlog las ik een leuk stukje over de dagelijkse beslommeringen van een TBM. Ik heb al zo vaak moeten verantwoorden waarom ik thuis ben. Eén van de mama's van een vriendinnetje zei zelfs eens: ja met een man met zo'n salaris hoef je ook niet te werken ................................

Ik ben ALTIJD thuis gebleven. Toen onze oudste dochter geboren is heb ik vrijwel direct de beslissing genomen om thuis te blijven. Onze financiële situatie was toen heel anders en het was niet altijd gemakkelijk. Maar ik kon gewoon geen afstand doen van mijn kind. Inmiddels hebben we er dus 4 en zijn ze al een stuk groter.

Back in Holland woonde we in een omgeving waar gewoonweg weinig werk was (behalve de bollen of de marine) en dus bleven heel veel vrouwen thuis. Daar hadden we ook een hechte groep vriendinnen. Dat miste ik enorm toen ik hier kwam wonen. We wonen in een wijk maar 's morgens vertrekt iedereen richting werk om tegen 1/2 7 's avonds weer de straten binnen te rollen. Een Vlaamse vriendin zei eens:in België zijn de mensen gericht op welstand en in Nederland veel meer op welzijn. en ik denk dat dat voor een groot gedeelte waar is. Zeker in de omgeving waar ik nu woon. Ik kan en zal me daaraan niet conformeren, ik geniet van mijn huis, onze mooie auto maar het is niet zaligmakend.

Ik ben een thuisblijfmoeder omdat ik dat BEN vanuit m'n hart.

dinsdag 20 april 2010

D'n Police!

Eerst krijg ik twee boze jongetjes die de keuken binnen stappen. De zonen hebben een (zoals altijd) wat onsamenhangend verhaal over welk een ruzie er nu weer heeft plaatsgevonden. .................

Ik knik wat en zeg voor de zoveelste keer dat ze niet moeten ruziën en dat ik me er niet mee bemoei. Dat doe ik namelijk nooit.

Dan zie ik buurman (ietste bruin van zijn zonvakantie) het pad op benen. Daar heb ik geen zin in. Dat gezeur, het zijn kids en ze maken nu eenmaal ruzie. Maar Buurman denkt daar anders over. Buurman is boos. Zijn zoon heeft een kapotte knie. Zijn zoon gebruikt nooit geweld. "En als uwen zoon dat nog één keer doet bel ik d'n police". Ik schiet nu echt in de stress en wordt ook boos. Ik kan niet meer uit mijn woorden komen maar weet duidelijk te maken dat buurman's zoon nu toch echt geen lieverdje is en dat hij het altijd gemikt heeft op onze jongste die 2 jaar jonger is. Daarom schiet de broer in actie. Je komt op voor je familie! 

Buurman begint te wijzen met het vingertje en roept nogmaals: "Nog ene keer hé en ik bel d'n police". Ik dien hem van repliek en woedend gooi ik de deur voor zijn neus dicht. Luid verwensingen roepend. Ik vraag mij af of hij dit ook had gedurfd bij de hubs, buurman is namelijk 2 koppen kleiner dan de hubs.

p.s. Mijn jongens zijn geen doetjes of lieverdjes maar ik heb hen altijd hun ruzie's zelf op laten knappen. Zelfs wanneer het gaat om pesterijen van veel grotere jongens aan het adres van onze jongste. Jemig, het zijn kids en die moeten leren voor zichzelf op te komen vermits de ruzies en plagerijen natuurlijk binnen de perken blijven. Deze mensen zien niets binnen perspectief. Zien heiligen in hun kinderen en denken dat de police niks anders te doen heeft .................................. 

p.p.s Rook buurman nu naar bier?

zaterdag 17 april 2010

Kindjes!

Lennard: "Ik wil zo graag een zusje"
Ik: "Dat zit er niet echt meer in schat"
Lennard: " Iedereen hier in huis heeft al eens een baby gehad en ik niet omdat ik de jongste ben hè. Karlijn heeft ze zelfs allemaal gezien. Nou ja behalve jullie dan want toen was ze er nog niet."

zaterdag 10 april 2010

Ergenissen op de weg!

Nu dochter lief begonnen is met rijlessen (van de hubs dan toch) is het misschien eens tijd om mij van mijn Top 10 ergenissen op de weg te ontdoen.

1. Plots remmen en afslaan en dit alles zonder pinker.
2. Plots voor mij de weg opdraaien en echt op je dooie gemakje, tergend traag optrekken zodat ik bijna in de achterbak kan mee rijden.
3. In fille achter op m'n bumper gaan zitten terwijl er duidelijk te zien is dat er nog 200 auto's voor mij rijden en het dus NIET aan mij ligt dat we zo langzaam rijden.
4. De binnenbocht nemen als je in de buitenbaan rijdt (het Sven Kramer effect)
5. Op de middenstreep rijden waardoor ik ternauwernood mijn buitenspiegel voor een aanrijding kan behoeden, geloof mij die weg is echt breed genoeg om er gewoon in het midden op te rijden.
6. Een bocht nemen alsof je in een camion rijdt (vooral als je in een Citroën C2 rijdt is dat heeeeel populair)
7. Voor het rode licht een enorme opening laten met de voorganger waardoor ik bij groen het dus niet ga halen ......................
8. Niet stoppen voor voetgangers voor het zebrapad.
9. Mensen die oversteken op 5 meter van een zebrapad (daar wacht ik dus NIET voor)
10 En last but not least: ouders die met hun kinderen fietsen en zelf voorop gaan rijden (!) Begrijen die dan niet dat ze zo geen overzicht hebben op wat hun koters uitspoken in het verkeer??

Zo dat lucht op.
Ik zal dochterlief opdragen deze top 10 uit het hoofd te leren .................................

zaterdag 3 april 2010

Wow gewoonweg WoW!

Veel te vertellen en niet weten waar te beginnen. Het is een ongelofelijke rotzooi in mijn hoofd dus als het allemaal chronologisch niet klopt dan begrijpen jullie waarom.

Maandag: 
De jongens gaan op proef naar hun nieuwe school. Hubby en ik mogen erbij blijven tijdens de kring en wat opvalt is dat de jongens eigenlijk direct worden opgenomen in de groep. Kids wijzen ze de weg, nemen ze op sleeptouw. Ze kijken hun ogen uit. om 12.30 uur gaat de telefoon en worden we op gebeld met de vraag of de jongens misschien niet vanaf donderdag al willen komen, het gaat ten eerste zo goed en ten tweede staan er allerlei groepsactiviteiten op het programma en dat helpt bij de integratie. Na overleg met de jongens besluiten we dat dan maar te doen en te keizen voor de snelle en korte pijn. want dat het pijn gaat doen dat is wel duidelijk!

Dinsdag
Na een slapeloze nacht gaan hubby en ik richting school en gooien de bom! Verontwaardigde gezichten. onbegrip en tranen zijn het gevolg. Omdat 's middags ook een traktatie moet volgen gaan hubby en ik op strooptocht en kunnen we na de lunch het meegeven aan de jongens. Om 16.00uur krijg ik enkele ouders met vragen die ik zo oprecht mogelijk probeer te beantwoorden (waarom heb ik het gevoel dat ik me moet verantwoorden?) Eénmaal thuis vertelt Olav dat de meester had gevraagd waarom hij van deze school ging en toen Olav zei dat hij er niet over wilde praten begon de meester te 'raden' naar de oorzaak. Olav zweeg.

Woensdag
De jongens zijn in tranen en willen op deze school blijven en will hier niet weg. Dat er geen weg terug is doet pijn en maakt ze verdrietig. De vastenvoettocht is het laatste waar ze op deze school aan deelnemen. Na afloop nemen hubby en ik afscheid van de leerkrachten. De leerkracht van Olav loopt langs ons en zegt niets. Wij zwijgen!

Donderdag
De jongens gaan naar hun nieuwe school en dat is vermoeiend. Ze hebben er wel zin in maar toch geeft het ook veel spanning en het afscheid van gisteren zit nog vers in het geheugen. Als ze de geitjes en de konijntjes op het terrein zien hoppen ontdooien ze snel. Dit is toch ook wel leuk. 's Avonds bak ik cakejes en samen met Piene en Martijn versieren we ze met glazuur en gekleurde eitjes.

Vrijdag
Nadat hubby uit de nachtdienst komt gaan we met z'n vieren opweg naar het paasontbijt. In de refter staan de tafeltjes al klaar. Gedekt en al. Op enkele lange tafels staat het lekkers dat een ieder heeft meegebracht. We krijgen complimenten voor de cakejes!! Het is een ongedwongen samen zijn en iedereen heeft plezier. Na het ontbijt gaan wij snel naar huis. Hubby moet nodig onder de wol en de kids gaan nog even naar hun lokalen. in de namiddag hebben ze een paasspel dat wordt afgerond met het uitdelen van eieren. De sfeer is goed en de jongens hebben genoten.

We zijn allemaal erg onder de indruk van de afgelopen week. Afscheid en nieuwe indrukken.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over de autorijlessen die hubby gaf aan Karlijn. Over het feit dat martijn de hele week bij ons heeft gelogeerd en dat dat zo een toffe jongen is. Dat Piene een werkstuk moest maken en dat hubby en Martijn zich daarover ontfermd hadden. Dat Piene ook nog extra op school moest blijven en dat we dus een hele slechte week hebben gehad op het gebied van 'gezond eten'.

 Maar het beste is nog dat we nu al kunnen zien dat Olav rustiger wordt. En dat was waar het hier allemaal om draaide. Onze onhandelbare zonen die eigenlijk toch niet zo onhandelbaar blijken!