Twitter Again!

Was ik in eerste instantie een beetje een buitenbeentje en voelde ik me toch buitengemeen NIET op mijn plaats  op twitter dat is dan toch wel degelijk veranderd de laatste weken. Ten eerste heb ik toch wel een groot aantal Vlamingen ontwaard. En dat maakt blogland en twitter toch wel een pak leuker. Gewoon omdat het meer bij m'n leefwereld past denk ik.

Ook volg ik steeds meer 'creatievelingen' van over de hele wereld. Dat betekent dat ik ook steeds meer aangestoken wordt door het creatieve virus. Ik heb dat zo lang laten liggen en er ook zo lang niets meer mee gedaan. Ik die vroeger alle kleding van onze dochters zelfmaakte. van jurken, broeken tot en met jassen en allerlei breisels. nadat we hier in België zijn komen wonen is dat anders geworden. We hebben ook zoveel meegemaakt en ik realiseer mij dat ik al erg lang onder een steen heb geleefd. Genoeg gezaagd.

Tot nu toe vind ik twitter dus fun!

Vasten!!

De eerste10dagen update is een feit!

Voormij was het niet zozeer de chocolat dieik moest laten staan alswel al het lekkers dat ik na 9 uur eenzaam en alleen op de zetel naar binnen werk. Want als ik er met meer zit is het precies niet zo'n probleem. Als ik er alleen zit wel. Dan ga ik 'schuimen en snaaien'. Maar ik heb precies toch wel m'n best gedaan want ik heb het kunnen volhouden met stukjes winterwortel, yoghurtdips en selderijstengels. Ware het niet dat oudste dochter helemaal into taarten bakken is. je kent dat wel van die buiscuittaarten met slagroom, kersjes en errrrrmmmm geraspte chocolat. Ik vind het zo lief dat ze dat iedere week bakt en uitdeelt dat ik het dan echt niet over mijn hart kan verkrijgen om "Nee"te zeggen. En dus is dat mijn zonde. Iedere week een stukje taart. Oh en dan natuurlijk dat proefpakketje van Meneer KootDoor al mocht dat niet echt een naam hebben hoeveel was dat 10 gram??

Wij modderen voort en kijken met volle verwachting uit naar Pasen. Zal ik vast een voorraadje eitjes aanleggen?

ADHD

Lennard: "Lisa had van Joke een echte ADHD gekregen"
Ik: "Een wat??"
Lennard met bij behorende beweging: "Een ADHD voor in je haar"
Ik: "Ohhh een diadeem"

Aan de slag!

En gisteren was het dan D-Day. Voor het eerst naar m'n (vrijwillige) job.

Maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik meer fantastisch voel! De sfeer is er heel erg goed. Ik ben één van de jongsten maar dat mag de pret niet drukken. De meeste vrijwilligers waren erg open. Het "werk" is ook erg leuk en ik weet zeker dat ik dat kan. Het zal wat tijd nodig hebben om wat vertrouwen te krijgen. Ik heb er al zoveel bij geleerd. 


Natuurlijk is het behoorlijk confronterend in een aantal opzichten. Er waren bijzonder veel alochtonen. En je ziet dan al meteen dat er een tweedeling plaatsvind tussen Vlamingen en allochtonen.Het feit dat er op veelmomenten geen nederlands wordt gesproken is daar aan vooral debet. Want dan wordt communicatie met elkaar onmogelijk. Daarnaast wordt je ook met je neus op de feiten gedrukt omwille van het feit dat wij het zo goed hebben. Deze mensen zijn zo kwetsbaar. En dat heeft maatschappelijk toch wel een enorme impact. Kwetsbaar=Kansloos. I heb geen illusie dat ik mensen persoonlijk uit hun armoede kan trekken maar toch voel ik dat dit goed werk is! 

Ik ben zo blij dat ik de stap genomen heb!

Vasten meneer KootDoor, vasten!!

Doe ik dus al een heleboel dagen goed m'n best. Ik snoep niet(behalve dat stukje taart dat mijn dochter gemaakt had en ik dus niet kon laten staan. Zelfs m'n slechte humeur door de rugpijn heeft daarin weinig veranderd. Jammer genoeg kwam dus gisteren de post. Dank u mevr S en welkom als officiële proever bij onze firma KootDoor. En ja hoor of ik even proeven wilde natuurlijk. Stukje chocolade. even was ik nog in veronderstelling dat het witte of melk chocolade was en dat ik dat toch niet zo lekker vond. Maar nee het was pure. Donkere chocolat,met een vulling van citroen en een vleugje gember. Alleen al de omschrijving deed mijn mond vollopen en ik voelde dat 'het vleesch niet
langer bestand zou zijn tegen deze verleiding. Ik heb gezondigd! Ik heb het geproefd, met kleine hapjes en het was lekkerrrrrrrrrrr. Nu durf ik alleen niet naar de website om mijn bevindingen te noteren. Bang voor de 'chocobonen' of andere aanbiedingen en verleidingen die ik dan niet meer kan weerstaan ...............

The Spirit Is Willing But The Flesh Is Weak!

Vervelende Vakantie!

Dit was echt één van de vervelendste vakanties die we tot nu toe hebben gehad. Niet dat de jongens zich echt hebben verveeld maar het was toch voornamelijk TV, Nintendo en runescape op de PC. Eigenlijk had ik toch wel wat anders in mijn hoofd :( De rugpijn en een hubby die de hele week moest werken deed niet veel goeds.

Snel vergeten dan maar!

Verandering doet leven!

Hubbie is al een tijdje duidelijk in de min. Hij heeft het niet echt meer naar zijn zin op het werk en zou zoooo graag eens iets anders willen. Maar er zijn obstakels die dat onmogelijk maken. Zijn carriere heeft altijd de voorrang gekregen binnen ons gezin. We (lees ik) ben hem altijd gevolgd in zijn dromen. Van Apeldoorn naar Noord-Holland en van daar naar hier. Iedere 4 à 5 jaar was hij op zoek naar een nieuwe uitdaging. En altijd vonden we die! Maar nu zijn er natuurlijk andere omstandigheden. Pubers verkas je niet zo gemakkelijk meer vooral niet naar een ander land en dat is waar zijn voorkeur naar uit zou gaan. Terwijl ik bezig ben mijn 'leven' weer op te pakken. Terwijl ik in een nieuwe fase zit blijft hij bij het feit dat hij hier weg wil. Wereldwijde landen komen ter sprake van de VS tot Canada, New-Zealand. Maar liefst van al Noorwegen. Allemaal prachtige landen stuk voor stuk. Het vervelende is natuurlijk dat ik wel begrijp wat hij zoekt. en ik geloof dat velen dat met mij begrijpen. De dagelijkse sleur van een gezin, huishouden en alle zorgen die daarbij komen kijken zijn nou niet bepaald glamoureus te noemen. Soms vraag ik mij af of dat niet uiteindelijk tot een wederzijds besluit tot opheffing van dit samenzijn zal leiden. Ik begrijp zijn dromen maar begrijpt hij ook mijn nooit te verdwijnen 'lijntje'met mijn kinderen? Zou ik dat kunnen hen maar enkele malen per jaar te zien? Ik weet het antwoord eigenlijk al: NEE.

Ik houdt het touwtje vast en kijk omhoog naar mijn mooie rode ballon. Ik voel hem trekken, hij wil weg. Als ik hem binnen houd zal hij tot aan het plaffond drijven. Als ik hem buiten loslaat is hij weg en zal hij hoger en hoger gaan en misschien wel zijn ultieme doel bereiken ................................

I am in!!

Na de laatste bevalling (en dat is ruim 8 jaar) heb ik nooit meer op een weegschaal gestaan. Dat is niet overdreven! Ik ban dat ding gewoon. Nu heb ik natuurlijk het probleem dat ik al dik ben van mijzelf en ik zal hier niet in alle vreselijke medische details treden want die interesseren toch niemand. Maar ondanks al die ellende zou ik natuurlijk toch op mijn gewicht moeten letten. Ik zou moeten proberen op mijn gewicht te letten omdat ik de kans loop om totaal inmobiel te geraken wat natuurlijk ook niet echt wenselijk is. Maar in plaats daarvan steek ik m'n kop in het zand en doe gewoon of er niks aan de hand is. Natuurlijk krijg ik opmerkingen in familiale kring die mij natuurlijk laten weten dat 'ons moeke' (ik heb daar zo'n hekel aan als ze dat zeggen) stevig aan het groeien is. Maar...........misschien is de verlossing nabij. Na het lezen van een twittersessie en enkele blogs (AnnaVa en Annelyse) zal ik van af vandaag gaan vasten. Geen chocolat en zoetigheid meer voor mij. En misschien moet ik daar voor mijself nog een extra'tje aan toevoegen namelijk geen eten meer na 7 uur. Want ik mag nogal graag gaan snaaien als ik voor de tv hang.

Wortels Here I come!!!

Het werkt op m'n zenuwen!

De hele 'aangifte' en alles er rondom heen werkt op m'n zenuwen.Ik voel me niet veilig en erger nog ik kan dus ook niet de veiligheid van mijn dochter waarborgen. Ik heb al woeste plannen om haar dus maar koste wat het kost iedere dag zelf van school te halen.Dat betekend dat ik in de file van Vilvoorde Mechelen zal vertoeven, iedere dag. Meestal kan hubby daar wel zorg voor dragen maar met zijn onregelmatige diensten zal ik daar toch ook zelf voor opdraaien op de dagen dat hij avonddiensten heeft. We zitten nu met de volgende vraag. de police heeft Piene gevraagd of ze mee zou willen rijden in een 'onherkenbare' wagen en zo zou willen mee helpen aan de herkenning van die jongens. In hoeverre haar onherkenbaarheid is gewaarborgd is niet duidelijk. Maar wat als ze ze herkent? Dan worden ze opgepakt! En wat dan? Wat gebeurd er dan? Krijgen ze een straf? Volgens mij zijn er weinig mogelijkheden tegen minderjarigen die dergelijke dingen doen en daarbij het 'delict' kan ook niet echt als HEEL ernstig worden beschouwd. Dus wat zullen ze daarna doen? Er zullen niet veel meisjes zijn die ze op die manier lastigvallen op die plek, de school waar Piene naar toe gaat staat bestempeld als een typische 'jongensschool'. en dus zal het voor hen ook snel duidelijk zijn wie hen heeft aangegeven en wat doen ze met die kennis? Ik heb er slapeloze nachten van heeft iemand dit ooit aan de hand gehad?? En wat zou 'jij' doen?

Wel of niet aangeven?

Piene is gisteren lastig gevallen, van school was ze onderweg naar het station in Vilvoorde. Nu hebben een groepje jongens haar tegen gehouden en begonnen haar een beetje 'te dollen'. Eén van hen had zelfs het lef om in haar boobs te knijpen. Ze was er zo boos om maar ze durfde niets te zeggen, bang voor meer ellende. Vandaag heeft ze het op school vertelt en de directeur heeft direct de politie gebeld. Daar vroegen ze Piene om samen met haar vader aangifte te komen doen. Hetgeen ze dan ook heeft gedaan. Volgende week moet ze getuigen in een line-up. Nu heeft dit alles nogal wat discussie opgeleverd hier thuis. Karlijn denkt dat het nooit slim is om zoiets te doen. Gewoon omdat ze bang is voor represailles. Piene vond en vindt dat je het ten allertijde moet aangeven omdat het anders niets veranderd. Ik ben eigenlijk van dezelfde mening en daarom hebben we ook aangifte gedaan. Was dat een goed idee?

*update* Wij hebben nooit meer iets van de Police van Vilvoorde gehoord. Nadat ze nogmaals is lastig gevallen op het station toen ze 's middags naar huis ging hebben we besloten haar iedere dag op te halen. Een hele beproeving vooral omdat het toch een eind rijden is maar we hebben er nu allemaal goed de 'schrik' in.

Carnaval 2010

Zoals altijd heeft moe zich weer uitgesloofd: Lennard wilde een spook zijn en Olav een verstrooide proffessor!

Didactische test

En wat hebben we nu geleerd?
Dat we nog steeds bij af staan en dat we echt niet weten wat het beste is voor ons kind. Besluiteloos en in verwarring noemen ze dat. Gisteren heeft Olav een twee uur durende didactische test ondergaan. Daaruit blijkt dat hij een uitzonderlijk hoog ruimtelijk inzicht heeft. daarnaast heeft hij matig gescoord op de rekentesten. Maar daarin heeft hij gewoon veel slordigheidsfouten gemaakt. Hij rekent volledig uit zijn hoofd en zonder tussenstappen en schrijft dus niet in klad. Hierdoor maakt hij foutjes en schrijft hij 8.750 ipv 8.850 enzovoorts. er is duidelijk te zien dat hij capaciteiten heeft maar door deze slordigheidsfouten geeft zijn test een vertekend beeld. Duidelijk is wel dat hij snel verveeld raakt. na afloop concludeerde het CBO dan ook dat hij zeker capaciteiten heeft maar dat de test dit nu niet goed laat zien. Ze zou adviseren om hem meer te laten doen met verddiepings- rekenwerk. Vooral op het gebied van cijferen, metend rekenen en bijvoorbeeld maten is hij al voldoende getrained en zou hij echt niet meer mee moeten hoeven doen met de voor hem saaie herhalings oefeningen. al met al hebben we na het gesprek besloten dat het CBO contact gaat opnemen met zijn zorgjuf omdat zij misschien een ingang zou kunnen krijgen bij meester zodat Olav een andere aanpak kan krijgen. we zijn dus nog even ver als waar we stonden. En jammer genoeg geeft de didactische test niet voldoende weer dat Olav in staat zou zijn om dit jaar verder te skippen want dat zou natuurlijk DE droom oplossing zijn geweest.

Wordt Vervolgd

Het moest ervan komen!!

Dat is dan €88.25 zei de slotenmaker zonder blikken of blozen ................ Ik heb al zo vaak gewaarschuwd maar luisteren ho maar. Onze dochters zouden geen echte pubers zijn als ze niet bij voortduring ruzie zouden maken over kleding.
"Jij draagt mijn calvin: UIT dat ding."
" Alleen als jij eerst mijn vestje en hemdje terug geeft."

*Diepe Zucht* Tot voor kort liet ik mij telkens in die discussies slepen maar nu houdt ik me stil. Ik ben plots druk in de weer of ik verdwijn naar de badkamer. Ze zoeken het maar uit. Nu heeft Piene besloten dat er niemand meer op haar kamer mag komen en dus doet ze de deur op slot. Dat vind ik op zich niet zo erg al voelt het wel wat vreemd maar het voorkomt dat zuslief in je kasten rommelt. Ze was haar reservesleutel al kwijt ............... en je voelt 'm al komen nu was ze haar andere sleutel ook kwijt. Deur op slot, sleutel weg en nu?

De sleutelmaker dus en de rest van het verhaal ken je al .....................

Piercing or not!

Piene heeft nu al een maand of 6 een piercing. in haar naveltje. Ik moet zeggen dat ik er weinig problemen mee had. Gewoon omdat ik het niet echt lelijk vind. Ze heeft een strak buikje en met een zonnetje en een bikini staat het nog goed ook. Komt ook bij dat als ze 'm beu is dat ze 'mer uit kan halen en dan is het weg. Geen 'restverschijnselen' zullen we maar zeggen. Karlijn heeft ook een piercing gehad. 2 uurtjes heeft ie erin gezeten geloof ik. Het was een heel kleintje net onder haar lip iets rechts ervan. Ze was al erg onzeker toen ze het liet doen en toen 'ie' erin zat heeft ze gedurende 2 uur voor de spiegel staan twijfelen. En uiteindelijk heeft ze 'm eruit gehaald.

" 't Is niks voor mij" was het uiteindelijke verdict. Nu wil ze een tattoo. Op haar voet. Maar dat mag ze niet van mij. Een tattoo is geen piercing. Erop is erop, geen weg terug. En dus moet ze van mij wachten tot ze18 jaar is dan mag ze beslissen over haar eigen lichaam en kan ze mij niet langer verantwoordelijk stellen voor wat ze ermee doet. Eigenlijk verbaasd het mij hoe mensen tegenover piercings staan. Ook binnen de familie wordt er verschillend gereageerd. Oorbellen koopt je oma voor je en dan zijn ze reuze trots maar een piercing is iets anders? Ik denk van niet. Trouwens het is ook maar een 'matter of culture'. Was ik jonger geweest had ik een piercing genomen in m'n wenkbrauw die vind ik fantastisch. Toch raar dat het verschillende emoties oproept. Ik voel de tegenstrijdigheid hier om de hoek liggen .................. 

Als je weet wat je wilt!!

Lekker nummer om hééééééééééél hard mee te zingen en als je dit dan 's morgens doet als je bij de Colloma-brug in de file staat is je dag al goed!!

Koken!

In de winter is het toch moeilijk om nog een beetje creatief met groenten te zijn (klinkt net als een slechte cursus (creatief met .........) Na alle verschillende stoempen en stampotten wordt het een beetje saai. Nu moet ik zeggen dat ik eigenlijk een gruwelijke hekel heb aan patatten. Maar dat ik met 5 anderen samen woon die patatten aanbidden. Ik ben meer voor pasta's, graantjes, rijst of zelfs couscous. Maar daarmee doe ik huisgenoten geen plezier. Op het moment is Piene nogal geïnteresseert in wat er op ons bord ligt. Ze leert op school bij agrarische technieken over lang vergeten en oude groentes. Rabarber is er zo eentje, of stoofperen of zelfs schorseneren. Het leuke was dat Piene deze groentes herkende omdat wij deze toch wel regelmatig gebruiken zoals bijvoorbeeld ook stoofpeertjes.

Voor de stoofpeertjes gaan wij naar Nederland. Nu moet ik bekennen dat de Makro ze soms ook heeft maar we gaan toch éénmaal per maand naar NL en dus dan kunnen we ze daar gewoon mee pakken. Het moeten namelijk wel Gieser Wildeman zijn. Geen idee waar ik het over heb??

Probeer ze eens op de kop te tikken en maak het volgende recept, ik weet zeker dat de kinderen ze heerlijk zullen vinden.

2 kg Gieser Wildeman stoofpeertjes
100 gram suiker
flink wat kaneel
halve theelepel gemalen kardamom
1 à 2 kruidnagelen
rode wijn
evt maïzena om te binden

Schil 2 kg GieserWildeman, je kunt ze heel laten of in partjes zodat je de klokhuizen kunt verwijderen(dat is ook een beetje afhankelijk van de grootte. Was ze en zet ze op een heel zacht vuurtje met  flink wat water water. Giet er een kopje rode wijn bij en voeg de volgende ingrediënten toe: kaneel, gemalen kardamom, 1 of 2 kruidnagels en ruim suiker (ongeveer 100 gram).    En nu komt het geheim: laat dit vooral heel lang pruttelen dat betekend 2.5 tot 4 uur , houdt in de gaten of er voldoende vocht blijft en voeg dit anders toe. Vlak voor het opdienen kun je het vocht eventueel wat binden met maïzena. Het is vooral lekker met varkensvlees en (jawel) gekookte patatjes.

Eiegenlijk ben ik wel benieuwd naar leuke verrassende recepten voor oude of lang vergeten groentes. Hebben jullie nog ideeën?

Dankbaar!

Eigenlijk staan we er maar weinig bij stil. en gelukkig maar want dat betekend dat we er ook nauwelijks mee geconfronteerd worden. Toen Lennard 3.5 week te vroeg was geboren leverde dat toch wel enige paniek op. Hij zag er niet zo goed uit. En erger nog het voelde niet goed. Al snel werd duidelijk dat de hartklep naar de longader niet voldoende open ging. Een hele trits onderzoeken volgde. Maar als nel bleek dat bij voldoende controle het niet een aandoening was waar hij direct aan zou moeten worden geopereerd. Lennard was een rustige baby. Maar door zijn overgevoelige longen was hij regelmatig ziek. Longontsteking, bronchitis het lag voortdurend op de loer. Maar naast dit allesbleef ik een gevoel van onrust houden. Er was iets mis met hem. Maar niemand die het zag en iedereen vond mij een overbezorgde moeder. Hij ontwikkelde zich goed. een jaar later moesten we terug naar kindercardio in Leuven en daar was een Hollandse arts: ze flapte er luidkeels uit: heeft u nou nooit gezien dat er meer met uw kind aan de hand is? Ik was totaal uit het veld geslagen, daar zat ik na tegen alles en iedereen te hebben gezegd dat er iets aan de hand was met hem en nu werd ik ervan 'beschuldigd' dat ik niet goed opgelet had. om een lang verhaal kort te maken binnen 2 dagen zaten we bij de afdeling voor erfelijke en aangeboren afwijkingen. Er werd ons het verdict medegedeeld: Lennard heeft het syndroom van Noonan. 


Ervolgde heel wat tranen. Maar onderleiding van het ziekenhuis in Leuven en met behulp van vele kiné-sessies op basis van de  kritische ontwikkelingsbegeleiding volgens Hendrickx hebben we het kunnen aanvaarden. 


We zien dat hij zich goed ontwikkeld en met zijn klepafwijking gaan we regelmatig op contrôle en voorlopig hoeft daaraan niets te worden gedaan.  Momenteel is zijn lengte een beetje een discussie-punt in ons huis want we weten niet goed wat daaraan te doen. Voorlopig doen we niets maar we denken erover om toch eens een kinder-endicrinoloog op te gaan zoeken zodat we eens een goede informatie kunnen verkrijgen over het evt gebruik van groeihormonen als hij daar aan toe mocht zijn of komen. Toen hij 1 jaar was was er zoveel twijfel en onrust over de gezondheid van hem en zie nu eens wat een parchtige vent het al wordt. We hebben ons veel meer zorgen gemaakt dan ooit nodig was! En daarvoor ben ik dankbaar!

aai-phone, aai-pot, aai-pet

Waren ze maar zo lief als ze heten. Ik kan er niets aan doen maar ik heb een hekel aan de aai's van Appel. Ware het niet omdat iedereen die er eentje heeft dat ding heilig verklaard en totaal niet meer kan inzien dat het ding eigenlijk gewoon een uit de kluiten gewassen telefoon is. Goed ik heb dus ook niet zo'n ding nodig, ik heb een gewone pc. Ik zet mijn muziek gewoon ofwel aan op de pc ofwel op de muziekinstallatie. Zoek m'n dingen gewoon op google. Kijk thuis-vrouw-moeder-manager zijn heeft ook zijn voordelen. Maar de Sint  schoof bij beide dochters een aai-pot in hun schoen en sindsdien zit ik ook in de appel-shit. En dus moesten we aai-tjoens op de pc hebben. En daar is het conflict. Ook al hebben we hier 4 verschillende pc's in huis. De mijne is ver uit favo, en toen dachten de dochters ...................... kip ik heb je. Maar nee, ik stak daar een stokje voor. Op deze pc geen aai-tjoens zelfs niet één. Ik heb een ongelooflijke hekel aan die appel applicaties. Ze zijn traag, bevatten rotzooi en zijn gewoonweg onmogelijk om mee te werken. Als ik nu mensen diep beledig dan verontschuldig ik mij maar ik wil gewoonweg niks met appel te maken hebben. En denk nu niet dat ik het niet voor gadgets heb want het tegenovergestelde is waar. Ik heb alleen mijn oog laten vallen op HTC en misschien ga ik zelfs wel voor de nieuwe JooJoo maar dan moeten ze er natuurlijk wel een touwtje bij leveren (ja, pa die is voor jou!!) en ik zal ook een nieuwe sjakos moeten ................. ook geen slecht vooruitzicht natuurlijk.